Este é o manual do MuseScore, versión 0.9.2 e superiores. Rexístrese e solicite converterse en colaborador para mellorar ou traducir o manual.
O instalador para o Windows atópase na páxina de descargas deste sitio web. Prema a ligazón para comezar a transferilo. O navegador web pedirá confirmación de que se quere transferir este ficheiro. Escolla "Gardar Ficheiro".
Ao rematar a transferencia, prema dúas veces no ficheiro para comezar a instalación. Pode que o Windows abra unha xanela de seguranza e pida confirmación antes de executalo. Prema "Executar" para continuar.
O instalador recomenda que se fechen todos os demais aplicativos antes de continuar. Unha vez fechados, prema "Seguinte" para continuar.
O asistente da instalación mostra os termos da licenza de software libre, que pode ler. Prema "Estou de acordo" para continuar.
A seguir confirme o sitio no que se ha de instalar o MuseScore. Se se está a instalar unha versión do MuseScore máis recente mais prefírese manter a versión antiga no computador, haberá que mudar de cartafol. De non ser así, prema "Seguinte" para continuar.
A seguir confirma o nome do cartafol de MuseScore que aparece na lista de programas do menú Inicio do Windows. Prema "Instalar" para continuar.
Agarde uns minutos mentres o asistente instala os ficheiros e configuracións precisos. Ao finalizar prema "Rematar" para sair do instalador. Se o desexa, pode eliminar o ficheiro de instalación que descargou.
Para executar o MuseScore escolla Start → Todos os Programas → MuseScore 0.9 → MuseScore.
O MuseScore ábrese ao cabo duns segundos mostrando a partitura de demostración. Experimente con ela e familiarícese co programa. Despois pode crear a súa primeira partitura.
Esta guía foi escrita fundamentalmente para os usuarios do Ambiente de Escritorio K (KDE), que empregan os sistemas Linux como SUSe ou Kubuntu e con instrucións entre parénteses (...) para os usuarios do Ambiente de Escritorio GNOME, que empregan os sistemas Linux como Ubuntu ou Fedora.
A fonte do proxecto está disponíbel en http://www.musescore.org/gl/download, ainda que normalmente se pode atopar un paquete binario axeitado no respositorio da distribución que se empregue. En Ubuntu o MuseScore localízase no repositorio "universe". O repositorio "universe" ten que estar activado se se quere instalar MuseScore.
Para a reprodución do son pódese optar entre alsa ou o servidor de son JACK. O que (mellor) funcione depende do sistema individual.
Siga estes pasos para instalar o MuseScore:
Abra o "Xogo de conexión de audio JACK" e escolla Configuración.
Siga estes pasos para configurar o MuseScore:
sudo modprobe snd-seq sudo su -c 'echo snd-seq >> /etc/modules'
O ficheiro dmg para Mac atópase na páxina de Descargas do sitio web do MuseScore. Prema a ligazón para iniciar a descarga. Cando esta remate, o ficheiro dmg móntase automaticament no escritorio como "MuseScore-0.9.5" e aparece o Instalador.
Arrastre a icona do MuseScore e sóltea sobre a icona do cartafol Aplicativos. Se non é administrador, MacOSX pide un contrasinal.
Xa pode lanzar o MuseScore desde Aplicativos ou SpotLight.
Simplemente elimine MuseScore do cartafol Aplicativos.
No menú principal escolla Partitura → Nova. Isto abre o asistente de partituras novas.
Introduza o título, compositor e outra información, como se ve encima disto. Fíxese nas dúas opcións da parte inferior:
A primeira opción permite seleccionar de entre as partituras xa preparadas na pantalla seguinte. A segunda opción ofrece a escolla completa de instrumentos na pantalla seguinte. Os modelos trátanse en profundidade máis abaixo, mais por agora abonda con escoller "Crear unha partitura nova desde cero".
Prega "Seguinte" para continuar.
A xanela dos instrumentos divídese en dúas columnas. A primeira enumera instrumentos e rexistros vocais de entre os que escoller. A segunda está baleira ao principio mais vai conter axiña a lista dos instrumentos da nova partitura.
A lista de instrumentos da primeira columna está subdividida en familias de instrumentos. Prema dúas veces unha categoría para que apareza a lista completa de instrumentos de cada familia. Seleccione un instrumento e prema "Engadir". O instrumento seleccionado aparece na segunda columna. Pódense engadir máis instrumentos ou rexistros de voz se se precisan.
A orde dos instrumentos na segunda columna determina a súa orde de aparición na partitura. Para alterar a orde, prema o nome dun instrumento e empregue os botóns "Arriba" ou "Abaixo" para subilo ou baixalo. Cando remate, prema "Seguinte".
Na versión 0.9.3 do MuseScore, o asistente pide a armadura. Seleccione a que precise e prema "Seguinte" para continuar.
Nas versións 0.9.2 e anteriores, o asistente non pide a armadura, polo que pode ignorar este paso.
Configure a marca de tempo como desexe. Se a peza comeza cunha anacrusa, seleccione "Anacrusa" e axuste a marca de tempo para indicar a duración actual do primeiro compás.
Se sabe aproximadamente cantos compases necesita, pódeos especificar aquí. De non ser así, pódense engadir ou eliminar os compases posteriormente.
Prema "Rematar" para crear a nova partitura.
Todo o que se configure co asistente para partituras novas pode modificarse posteriormente.
Vexa tamén: Armaduras, Marca de tempo, claves.
Ao crear unha partitura nova co asistente hai unha opción para "Crear unha partitura nova a partir dun modelo" na primeira pantalla (vexa Título e outros textos máis arriba para máis detalles). Selecione a opción dos modelos e prema "Seguinte" para continuar.
Seleccione un modelo e prema Seguinte para continuar co asistente para partituras novas como faría normalmente.
Os ficheiros de modelo son ficheiros normais do MuseScore almacenados no cartafol de modelos. Pódense crear modelos gravando ficheiros do MuseScore nel. No Windows, o cartafol de modelos atópase normalmente en C:\Program Files\MuseScore 0.9\templates. No Linux, mire en /usr/share/mscore-xxx se instalou co xestor de paquetes. Se compilou o mscore no Linux, mire en /usr/local/share/mscore-xxx.
O capítulo "Comezar" anterior guía a través do proceso de Instalación para crear unha partitura nova. O capítulo "Elementos" é unha ollada xeral sobre o MuseScore e describe os métodos xerais de interacción coa partitura.
As notas introdúcense no Modo de introdución de notas. Seleccione primeiro unha nota ou silencio como posición inicial da introdución de notas. Ao introducir notas sempre se substitúen as notas ou silencios existentes. Deste xeito, a duración do compás non se modifica.
Unha vez no Modo de introdución de notas hai que seleccionar a duración da nota que se quere introducir seleccionando o valor na paleta de notas ou co atallo de teclado correspondente.
Na versión 0.9.4 e posteriores, os atallos de teclado para seleccionar a duración da nota redúcense a unha única tecla e ordénanse así:
Na versión 0.9.3 ou anteriores os atallos da duración das notas implicaban dúas teclas:
As notas introdúcense escribindo: C (do) D (re) E (mi) F (fa) G (sol) A (la) B (si) C (do)
Espazo crea un silencio: do re Espazo mi
As notas engádense aos acordes premendo Maiúsculas e introducindo o nome dunha nota: C (do) D (re) Maiúsculas +F (fa) Maiúsculas+A (la) E (mi) F (fa)
Engade un puntillo de aumento a unha nota: 5 . C 4 D E F G A (Nota: as versións 0.9.3 e anteriores empregan atallos de teclado diferentes para mudar a duración das notas. Vexa a sección de enriba para máis información)
Para mudar de oitava empregue as combinacións de teclas seguintes:
Outros comandos de edición:
Na versión 0.9.4 para Windows e para Linux tamén se poden inserir as alturas cun teclado MIDI. A versión 0.9.3 e anteriores só permiten o teclado MIDI en Linux.
O MuseScore pode copiar notas individuais ou seleccións grandes de música. A versión 0.9.4 inclúe moitas melloras no copiado e pegado que inclúen a posibilidade de seleccionar arrastrando coas maiúsculas. O copiado e o pegado nas versións 0.9.3 e anteriores está limitado a compases completos e é difícil de utilizar (vexa abaixo para as instrucións).
Pódense modificar moitos elementos das partituras no Modo de edición :
Algúns elementos mostran os selectores no modo de edición que se poden mover arrastrándoos co rato ou con comandos de teclado.
Ligadura no Modo de edición:
Comandos de teclado disponíbeis:
Vexa tamén: Edición de texto, Ligaduras de expresión, Chaves, Liñas
Para engadir un compás no final dunha peza, prema Ctrl+B (Mac: ⌘+B). Para engadir varios compases empregue o menú Crear → Compases → Engadir compases....
Seleccione primeiro un compás e a seguir prema Ins para inserir un compás baleiro antes do que ten seleccionado. Para inserir varios compases empregue o menú Crear → Compases → Inserir compases....
Para eliminar un compás haino que seleccionar primeiro dunha maneira especial. Prema Ctrl (Mac: ⌘) no teclado ao tempo que preme unha parte valeira do compás co rato. O compás márcase cunha liña punteada que indica que se seleccionou un "fragmento temporal". Prema Ctrl+Botón esquerdo do rato (Mac: ⌘+Premer) para estender a selección. Os compases seleccionados elimínanse ao premer Supr (Mac: Fn+Borrado para tras).
Para modificar as propiedades dun diálogo calque co botón dereito do rato nunha parte baleira do compás e seleccione Propiedades do compás....
A duración nominal é o tempo que se mostra na partitura. Pódese modificar a duración real dun compás para calquera valor independentemente do tempo que aparece na partitura. Normalmente, as duracións nominal e real dun compás son idénticas. Unha anacrusa pode ter unha duración real menor.
Os compases "irregulares" non se contan na numeración de compases. Normalmente, as anacrusas márcanse como "irregulares". Cando se marca un compás como irregular nas versións actuais do MuseScore pode que haxa que gardar e volver a cargar a partitura antes de que os números de compás mostren o cambio.
Se o compás é o final dunha repetición, é posíbel definir cantas veces hai que repetilo.
As paletas pódense mostrar ou agochar co menú Mostrar → Paleta.
Pódense arrastrar e soltar os elementos das paletas para os elementos da partitura.
Premer dúas veces un símbolo dunha paleta equivale a arrastrar e soltar ese símbolo para todos os elementos seleccionados da partitura.
Por exemplo, pódese colocar facilmente un tenuto simultaneamente en varias notas:
O MuseScore permite desfacer e refacer sen límites.
Os atallos de teclado normais son:
Pódese exportar unha partitura desde Ficheiro → Gardar como... en varios formatos diferentes:
*.mscz
).msc
.*.mscx
)*.xml
)*.mxl
)*.mid
)*.pdf
)*.ps
)*.png
)*.svg
)*.ly
)*.wav
)*.flac
)*.ogg
)No capítulo anterior, "Elementos", aprendeu a introducir notas e a interaccionar coa paleta. O capítulo "Notación" describe os diferentes tipos de notación en máis detalle, incluída a notación musical máis avanzada.
Pódense mudar as alteracións ou accidentes arrastrando un símbolo de alteración desde a paleta de alteración para unha nota da partitura.
Se só se quere mudar a altura dunha nota tamén se pode seleccionar a nota e premer:
O MuseScore tenta colocar automaticamente a alteración axeitada da altura que se modificou. Se se precisa corrixir manualmente unha altura ou colocar unha alteración cautelar (alteración editorial), arrastre unha alteración desde a paleta de alteracións para a nota. Se posteriormente se modifica a altura coas teclas do cursor, as modificacións manuais elimínanse .
A función do menú Notas → Expresión da altura tenta adiviñar as alteracións correctas para toda a partitura.
As armaduras créanse e modifícanse arrastrando un símbolo de armadura desde a paleta de armaduras para un compás ou armadura existente.
F9 alterna a xanela da paletas.
Arrastre unha armadura desde a paleta para riba dunha armadura da partitura. Tamén se pode arrastrar unha armadura desde a partitura para riba doutra armadura con Maiúsculas+botónEsquerdoDoRato+Arrastrar.
Arrastre unha armadura desde a paleta para unha parte baleira dun compás. Isto crea unha armadura no inicio do compás.
Seleccione unha armadura e prema Supr.
Os arpexos créanse arrastrando un símbolo de arpexo desde a paleta de arpexos para unha nota ou acorde.
Na versión 0.9.5 e posteriores pódese modificar a lonxitude do arpexo premendo dúas veces nel e arrastrando o selector para riba ou para baixo
As barras de compás modifícanse arrastrando o símbolo desde a paleta de barras de compás para unha barra da partitura.
Para acochar de todo unha barra de compás, prema a liña co botón dereito do rato e escolla Facer invisíbel.
Para extender as barras de compás a varios pentagramas, prema unha barra dúas veces para editala (vexa Modo de edición).
Prema o cadro azul e arrástreo sobre o pentagrama seguinte.
Todas as barras da partitura actualízanse ao saír do modo de edición.
Vexa tamén: Operacións cos compases
Seleccione a chave e prema Supr
Arrastre un símbolo de chave desde a paleta de chaves para un espazo baleiro do primeiro compás dun sistema.
Arrastre un símbolo de chave desde a paleta de chaves para encima dunha chave da partitura.
Prema dúas veces unha chave para entrar no modo de edición; no modo de edición pódese arrastrar a altura dunha chave para que abarque cantos pentagramas se queira dun sistema.
As claves créanse ou modifícanse arrastrando o símbolo da clave desde a paleta de claves para un compás ou outra clave.
F9 alterna a xanela das paletas.
Arrastre unha chave desde a paleta para unha das claves da partitura. Tamén se pode arrastrar unha clave desde a partitura para riba doutra clave empregando Maiúsculas + BotónDereitoDoRato + arrastrar.
Arrastre unha chave desde a paleta para unha parte baleira dun compás. Isto crea unha chave ao principio do compás. Arrastre unha chave para riba dunha nota determinada para crear unha chave na metade dun compás. Se non é a primeira medida do pentagrama aparece máis pequena.
Seleccione unha chave e prema Supr.
Lembre que mudar unha chave non altera a altura de ningunha nota. No canto disto, as notas móvense.
Os crescendos e decrescendos son obxectos de liña. Para crealos seleccione primeiro unha nota para marcar o punto de inicio.
Tamén se poden crear estas chaves de dinámica arrastrando un símbolo desde a paleta de liñas para riba dunha nota.
Nas partituras para piano é frecuente empregar os dous pentagramas (chaves de sol e de fa) para escribir unha frase musical.
Isto pódese introducir en MuseScore deste xeito:
Introduza primeiro todas as notas dun pentagrama:
Ctrl+Maiúsculas+Abaixo move a nota ou acorde seleccionados para o pentagrama seguinte (Mac: ⌘+Maiúsculas+Abaixo.
Vexa tamén: Barras de compás para as barras de compás que se estenden entre varios pentagramas (ou sexa, un sistema de pentagramas).
Para crear un tresillo hai que crear primeiro unha nota coa duración do tresillo completo. A seguir selecciónase a nota e prémese Ctrl+3 para tornala nun tresillo. Do mesmo xeito, Ctrl+5 torna a nota nun quintillo.
Seleccione primeiro unha nota:
Ctrl+3 crea un tresillo:
que tamén se pode modificar:
A introdución dos grupos artificiais funciona dun xeito un pouco diferente no modo de introdución de notas que no modo esquematizado arriba. Na versión 0.9.5 e posteriores haise que ocupar primeiramente da duración e introducir as alturas despois. Eis instrucións paso a paso para facer tresillos de corcheas.
Para modificar as propiedades de exhibición dun grupo artificial, prema o número do grupo artificial co botón dereito do rato e escolla Propiedades do grupo artificial....
A sección do número do diálogo das propiedades permite mostrar un enteiro, unha relación entre dous enteiros ou ningún número.
Na sección do corchete, "corchete" e "nada" permiten mostrar ou acochar o corchete explicitamente. A opción "corchete automático" acocha o corchete nas notas unidas con barras e mostra o corchete se o grupo artificial inclúe notas sen unir ou silencios.
Unha ligadura é unha liña curva entre dúas notas da mesma altura. Se quere unha liña curva que afecte a varias alturas, vexa Ligadura de expresión
Seleccione a primeira nota:
+ crea unha ligadura de extensión: (Na versión 0.9.3 e anteriores o atallo é Maiúsculas+S)
Para crear ligaduras durante a introdución de notas prema + despois de introducir a primeira nota. Na versión 0.9.3 e anteriores hai que premer + antes de engadir a primeira nota
Seleccione a primeira nota:
S crea unha ligadura de expresión:
Maiúsculas+Dereita move a ligadura até a nota sguinte:
X inverte a dirección da ligadura:
Escape sae do Modo de edición de ligaduras:
Unha ligadura de expresión pode estenderse durante varios sistemas e páxinas. O inicio das ligaduras ancórase nunha nota/acorde ou silencio. Isto significa que, se a nota se move ao redistribuir, tamén se move a ligadura de expresión.
Vexa tamén: Ligaduras, Modo de edición.
A paleta de liñas, o mesmo que as outras paletas, funciona con "arrastrar e soltar". Empregue o rato para arrastrar o elemento desde a paleta e soltalo na partitura.
Vexa tamén: Crescendos, Voltas (primeiro e segundo remates)
As marcas de tempo están disponíbeis na barra lateral de paletas principal. Pódense arrastrar e soltar as marcas de tempo para a partitura (vexa paletas para información xeral sobre como traballar coas paletas no MuseScore).
Se precisa dunha marca de tempo que non apareza na paleta lateral, vaia a Crear → Tempo... para crear a súa propia. Pódense modificar os números superior e inferior no panel Crear unha marca de tempo.
Na maioría dos casos só se precisa modificar o primeiro dos numeradores. Os numeradores adicionais son para os compases aditivos que conteñen varios números separados por un símbolo +.
Hai determinadas ocasións nas que a duración real dun compás é diferente da duración especificada pola marca de tempo. As anacrusas son un exemplo frecuente. Para mudar a duración actual dun compás sen mostrar unha marca de tempo distinta vexa a sección Propiedades de operacións co compás.
Exemplo de notación da percusión:
A notación da percusión normalmente inclúe notas coas plicas para riba e para baixo ao mesmo tempo. Se non está familiarizado coa edición de varias voces nun único pentagrama, vexa voces para ter unha visión xeral. Vexa máis embaixo as instrucións específicas da notación da percusión.
O xeito máis doado de engadir a notación da percusión a unha partitura é cun teclado MIDI. A maioría dos teclados MIDI teñen marcas para a percusión en cada tecla. Cando se preme a tecla do chimbau (hi-hat), o MuseScore engade a notación correcta á partitura. O MuseScore ocúpase automaticamente da dirección da plica e do tipo de cabeza da nota.
A introdución mediante o rato está disponíbel na versión 0.9.4 e posteriores
As apoiaturas breves (Acciaccatura) represéntanse como notas pequenas cunha raia pequena que corta a plica. As apoiaturas longas (Appoggiatura) non están riscadas. Ambas as dúas colócanse antes da nota principal, de tamaño normal, á que van ligadas.
Pode crear unha nota de adorno arrastrando un símbolo de nota de adorno desde a paleta das notas para riba dunha nota principal.
Vexa tamén:
Pódense definir o inicio e o final das repeticións simples coas barras de compás apropiadas.
Pódese configurar a propiedade "Número de repeticións" no derradeiro compás dunha repetición para configurar o número de repeticións.
Vexa tamén: Voltas para os finais primeiro e segundo.
Para colocar un símbolo de respiración, arrástreo desde a paleta de respiracións para unha nota da partitura. O símbolo de respiración colócase antes da nota.
Símbolo de respiración na partitura:
Cando un compás enteiro carece de notas, introdúcese un silencio de un compás completo (redonda).
Pódese crear un silencio de un compás marcando un compás e premendo Supr.
Substitúense todas as notas e silencios dese compás por un silencio de un compás.
O tremolo é a repetición rápida dunha nota ou a alternancia rápida entre dúas ou máis notas. Indícase cunhas liñas que cruzan as plicas das notas. Se o tremolo está entre dúas ou máis notas, debúxanse as barras entre elas.
Existen símbolos diferentes para os tremolos de unha e de dúas notas na paleta de tremolos.
Nun tremolo de dúas notas cada nota ten o valor da duración total do tremolo. Para introducir un tremolo coa duración dunha branca, introduza primeiro dúas corcheas normais. Ao arrastrar un símbolo de tremolo para riba da primeira nota, os valores das notas duplícanse automaticamente en brancas.
As unións ou barras de agrupación de notas créanse automaticamente, ainda que se poden modificar manualmente. Arrastre un símbolo de unión desde a paleta de barras para riba dunha nota para modificar o comportamento da barra.
Tamén se pode seleccionar primeiro unha nota e logo premer dúas veces o símbolo desexado da paleta de barras.
Comezar unha barra nesta nota.
Non rematar unha barra nesta nota.
Non unir esta nota.
Comezar unha barra de segundo nivel nesta nota.
Vexa tamén: Barras de compás
Nota: Na versión 0.9.4 do MuseScore aínda non están completas as voces e o funcionamento pode mudar.
.
Para agochar un silencio prema co botón dereito do rato e seleccione Tornar invisíbel. Se seleccionou Mostrar → Mostrar o invisíbel, o silencio aparece en gris na pantalla. Non aparece impreso.
As chaves de volta empréganse para marcar finais distintos nunha repetición:
Pódense colocar as chaves de volta na partitura arrastrándoas desde a paleta de liñas.
As chaves pódense estender durante máis de un compás. Prema dúas veces na volta para entrar no modo de edición e mova os extremos con:
Estes comandos moven o inicio ou final "lóxicos" da volta que determinan os compases incluídos.
Os outros comandos do modo de edición tamén moven os extremos mais non alteran a forma en que se toca a repetición.
Ao mover os extremos aparece unha liña punteada desde a posición lóxica até a posición actual
Pódese modificar o texto e outras moitas propiedades dunha chave de volta empregando o diálogo Propiedades da liña. Prema unha chave de volta co botón dereito e escolla Propiedades da liña.... Se está a empregar a versión 0.9.3 ou anteriores, escolla "Propiedades da volta...". A imaxe de embaixo mostra o texto da volta como "1.-5."
Ás veces as repeticións tócanse máis de dúas veces. Na imaxe de riba o texto da volta indica que a hai que tocar cinco veces antes de continuar. Se se quere alterar o número de veces que o MuseScore toca unha repetición, hai que ir ao compás que conteña a barra de repetición e modificar o Número de repeticións (vexa operacións cos compases para os detalles).
Na versión 0.9.4 e anteriores só se poden colocar as voltas no pentagrama superior dunha partitura con varias partes. Se non, pódense atopar erros, como que o MuseScore deixe de funcionar cando se creen partes (vexa o informe de erro) ou que a posición da áncora se desprace cando se cargue de novo a partitura.
Adxunto | Tamaño |
---|---|
volta-line-properties.png | 9.84 KB |
O MuseScore trae incorporadas capacidades de "Son e reprodución". Este capítulo cobre os controles de reprodución e como estender os sons dos instrumentos a máis que o son de piano incorporado.
O MuseScore dispón dun secuenciador e sintetizador integrados para poder tocar a partitura.
Ao premer o botón Reproducir éntrase no Modo de reprodución. No Modo de reprodución están disponíbeis os comandos seguintes:
Prema o botón de reprodución de novo para parar e saír do Modo de reprodución.
O MuseScore inicia a reprodución desde onde o deixou a vez anterior. Se se selecciona unha nota, o MuseScore inicia desde a última nota seleccionada. A barra de ferramentas tamén dispón dun botón de rebobinado para volver rapidamente ao principio da partitura para reproducila.
O panel de reprodución ofrece máis controles de reprodución, incluído o tempo, a posición de inicio e un volume global. No menú principal escolla Mostrar → Panel de reprodución para abrir o Panel de reprodución.
Para tocar instrumentos diferentes do piano hai que substituír a fonte de son integrada do MuseScore por unha máis capaz no separador Editar → Preferencias... → E/S. Vexa Fontes de son para as instrucións.
O MuseScore ven cunha fonte de sons de piano para a reprodución. Para máis sons, como o de violín ou percusión, precísase unha baseada en General MIDI.
Un ficheiro SoundFont pode almacenar un número determinado de sons de instrumentos. Na web hai moitos SoundFonts dispoñíbeis. Procure un que cobra os 128 sons do General MIDI (GM).
O tamaño de ficheiro e a calidade dos sons dos SoundFonts disponíbeis na web varía moito. Os ficheiros SoundFont máis grandes normalmente soan mellor, mais poden seren demasiado grandes para executalos nalgúns computadores. Se o MuseScore se tornar lento despois de instalar un ficheiro SoundFont grande ou se o computador non pode manter estábel a reprodución, procure un ficheiro SoundFont máis pequeno. Aquí abaixo pode atopar dúas SoundFonts GM de tamaños diferentes.
Dado que os ficheiros SoundFont son grandes, normalmente están comprimidos en diversos formatos, que inclúen .zip, .sfArk e .tar.gz. Hai que descomprimir estes ficheiros antes de os poder utilizar.
Unha vez atopado e descomprimido un ficheiro SounFond non prema dúas veces nel para abrilo, porque isto non configura o MuseScore. No canto disto, mova o ficheiro para o cartafol que queira, inicie o MuseScore e siga as instrucións de embaixo.
Vaia ao separador Editar → Preferencias... → E/S.
A configuración inicial de SounFont é :/data/piano1.sf2. Substitúa isto pola localización do novo ficheiro SoundFont (.sf2). Prema a icona Abrir para procurar o ficheiro e abrilo.
Para aplicar os cambios prema Aceptar para sair do panel de preferencias. Saia do MuseScore e volva a entrar para que se realicen as modificacións.
Se o panel de ferramentas de reprodución aparece esvaecido ou non é visíbel, siga as instrucións de embaixo para que o son funcione de novo:
Se é a primeira vez que instala unha fonte de son, empregue unha das fontes de son que se enumeran máis arriba.
Pódese modificar o tempo de reprodución no panel de reprodución ou co texto de tempo na partitura.
Lembre que non é posíbel mudar o texto do tempo ou os BPM desde o diálogo inicial na versión 0.9.3 ou anteriores. Porén, pódense modificar ambos os dous despois de engadir un texto de tempo á partitura.
Pódese mudar o texto de tempo existente premendo dúas veces o texto e entrando no modo de edición. Pódese empregar a paleta F2 para engadir unha negra ou outra duración para unha marca de metrónomo no texto do tempo.
Pódense axustar os pulsos por minuto (BMP) no texto de tempo existente calcando co botón dereito no texto e seleccionando Propiedades do tempo...
Nota: o texto do tempo da partitura ten primacía sobre a configuración do tempo no panel de reprodución.
O capítulo "Textos" cobre as letras, nomes dos acordes e outros textos dos pentagramas. O capítulo anterior cobre o texto que afecta o tempo de reprodución
Prema dúas veces un texto para entrar no modo de edición:
No modo de edición disponse dos comandos seguintes:
Paleta de texto:
Vexa tamén: Nomes dos acordes, Letras
Os elementos de texto créanse a partir dun Estilo de texto. Este estilo define as propiedades iniciais do texto.
Pódense introducir os nomes dos acordes seleccionando primeiro unha nota e premendo Ctrl+K. Isto crea un obxecto de texto co nome do acorde para o acorde seleccionado.
Os nomes dos acordes pódense modificar igual que o texto normal. Para engadir un sostido escriba # e para engadir un bemol escriba b. Estes caracteres tórnanse automaticamente nos símbolos correctos de sostido e bemol ao pasar ao acorde seguinte.
Se prefire unha aparencia máis artesá dos nomes dos acordes na partitura, as versións 0.9.5 e posteriores inclúen esta opción.
Pódeselle engadir a dixitación ás notas arrastrando un carácter de dixitación desde a paleta de dixitación para riba dunha nota da partitura. As dixitacións son texto normal que se pode editar como calquera outro texto
Pódense estender as sílabas cun guión baixo:
Introducido con: soul, _ _ _ e Esc.
As letras pódense editar como texto normal, excepto algúns caracteres. Se quixer engadir un espazo, guión ou guión baixo a unha única sílaba, empregue os atallos seguintes.
Vexa tamén: Textos, Nomes dos acordes.
Os saltos de páxina e os saltos de liña (saltos de sistema) créanse arrastrando un símbolo de salto de páxina ou de liña desde a paleta de saltos para un sitio baleiro dun compás da partitura. O salto prodúcese despois do compás marcado. Os símbolos verdes de salto son visíbeis na pantalla mais non aparecen ao imprimir.
Os espaciadores empréganse para aumentar o espazo entre dous pentagramas consecutivos. Arrastre e solte un espaciador sobre un compás por riba da zona que precisa de máis espazo vertical. Prema dúas veces o espaciador e arrastre o selector co rato para axustar a altura do espaciador.
Se quere axustar o espazo entre os pentagramas en toda a partitura empregue as opcións de estilo. Os espaciadores están deseñados para os axustes locais.
As molduras fornecen un espazo baleiro fóra dos compases normais. Tamén poden conter texto ou imaxes. O MuseScore dispón de dous tipos de molduras:
Seleccione primeiro un compás. O comando para inserir unha moldura está no menú Crear → Compases. A moldura insírese antes do compás seleccionado.
Seleccione unha moldura e prema Supr.
Prema dúas veces a moldura para entrar no modo de edición. Aparece un manexador que se pode empregar para arrastrar o tamaño da moldura.
Moldura do título no modo de edición:
Antes de enviar a solicitude de axuda:
Ao publicar a súa solicitude de axuda ou informar dun erro, inclúa, por favor, toda a información seguinte que coñeza: