2.3. Urządzenia wyjściowe

2.3.1. Urządzenia wyjścia video

2.3.1.1. Ustawianie MTRR

Jest WYSOCE wskazane, aby sprawdzić, czy rejestry MTRR są ustawione prawidłowo, ponieważ mogą dać duży wzrost wydajności.

Wykonaj cat /proc/mtrr:

--($:~)-- cat /proc/mtrr
reg00: base=0xe4000000 (3648MB), size=  16MB: write-combining, count=9
reg01: base=0xd8000000 (3456MB), size= 128MB: write-combining, count=1

Widać mojego Matroksa G400 z 16MB pamięci. Wydałem tę komendę z XFree 4.x.x, które ustawiają MTRR automatycznie

Jeżeli nie zadziałało, trzeba to ustawić ręcznie. Przede wszystkim, musisz znaleźć adres bazowy. Możesz to zrobić na 3 sposoby:

  1. z komunikatów startowych X11, na przykład:

    (--) SVGA: PCI: Matrox MGA G400 AGP rev 4, Memory @ 0xd8000000, 0xd4000000
    (--) SVGA: Linear framebuffer at 0xD8000000

  2. z /proc/pci (użyj polecenia lspci -v ):

    01:00.0 VGA compatible controller: Matrox Graphics, Inc.: Unknown device 0525
    Memory at d8000000 (32-bit, prefetchable)
      

  3. z komunikatów sterownika mga_vid w jądrze (użyj dmesg):

    mga_mem_base = d8000000

Znajdźmy teraz rozmiar pamięci. Jest to bardzo łatwe, po prostu zamień rozmiar RAMu na karcie graficznej na system szestnastkowy, lub użyj tej tabelki:

1 MB0x100000
2 MB0x200000
4 MB0x400000
8 MB0x800000
16 MB0x1000000
32 MB0x2000000

Znasz już adres bazowy i rozmiar pamięci. Ustawmy więc rejestry MTRR! Na przykład dla powyższej karty Matrox (base=0xd8000000) z 32MB RAMu (size=0x2000000) po prostu wykonaj:

echo "base=0xd8000000 size=0x2000000 type=write-combining" >| /proc/mtrr

Nie wszystkie procesory obsługują MTRR. Na przykład starsze K6-2 (jakieś 266MHz, stepping 0) nie obsługują MTRR, ale już stepping 12 tak. (cat /proc/cpuinfo aby sprawdzić).

2.3.1.2. Wyjścia video dla tradycyjnych kart graficznych

2.3.1.2.1. Xv

W XFree86 4.0.2 lub nowszym możesz używać sprzętowego YUV poprzez rozszerzenie XVideo. To tego używa opcja -vo xv. Ten sterownik obsługuje także regulację jasności/kontrastu/nasycenia/itp. (chyba, że używasz starego, powolnego kodeka DirectShow DivX, który to obsługuje wszędzie). Spójrz na stronę man.

Aby to zadziałało upewnij się, że:

  1. Masz XFree86 4.0.2 lub nowsze (starsze nie mają XVideo)

  2. Twoja karta obsługuje przyśpieszanie sprzętowe (współczesne karty to mają)

  3. X ładuje rozszerzenie XVideo, zwykle wygląda to tak:

    (II) Loading extension XVideo
    w logu /var/log/XFree86.0.log

    Notatka

    To ładuje tylko rozszerzenie XFree86. W dobrej instalacji jest to zawsze włączone i nie oznacza to że obsługa XVideo w karcie jest załadowana.

  4. Twoja karta obsługuje Xv pod Linuksem. Aby sprawdzić, spróbuj xvinfo, wchodzące w skład dystrybucji XFree86. Powinno wyświetlić długi tekst podobny do tego:

    X-Video Extension version 2.2
    screen #0
      Adaptor #0: "Savage Streams Engine"
        number of ports: 1
        port base: 43
        operations supported: PutImage
        supported visuals:
          depth 16, visualID 0x22
          depth 16, visualID 0x23
        number of attributes: 5
    (...)
        Number of image formats: 7
          id: 0x32595559 (YUY2)
            guid: 59555932-0000-0010-8000-00aa00389b71
            bits per pixel: 16
            number of planes: 1
            type: YUV (packed)
          id: 0x32315659 (YV12)
            guid: 59563132-0000-0010-8000-00aa00389b71
            bits per pixel: 12
            number of planes: 3
            type: YUV (planar)
    (...etc...)
    Karta musi obsługiwać formaty "YUY2 packed" i "YV12 planar", aby mogła być używana z MPlayerem.

  5. I na koniec sprawdź, czy MPlayer został skompilowany z obsługą Xv. Wykonaj mplayer -vo help | grep xv . Jeżeli została zbudowana obsługa Xv to powinna się pojawić podobna linia:

      xv      X11/Xv

2.3.1.2.1.1. Karty 3dfx

Starsze sterowniki 3dfx znane były z tego, że miały problemy z akceleracją XVideo. Nie obsługiwały ani YUY2, ani YV12. Sprawdź czy masz XFree86 w wersji 4.2.0 lub nowszej. Działają one dobrze z YV12 i YUY2. Poprzednie wersje z 4.1.0 włącznie wywalały się na YV12. Jeżeli napotkasz na dziwne działanie używając -vo xv, spróbuj SDL (także ma XVideo) i zobacz, czy to pomaga. Dokładniejsze instrukcje są w sekcji SDL.

LUB, spróbuj NOWEGO sterownika -vo tdfxfb! Zajrzyj do sekcji tdfxfb

2.3.1.2.1.2. Karty S3

S3 Savage3D powinny działać. Jeżeli masz Savage4 używaj XFree86 4.0.3 lub nowszego (gdyby występowały problemy z obrazem, spróbuj ustawić głębię kolorów na 16bpp). Jeżeli chodzi o S3 Virge: obsługuje ona Xv, ale jest bardzo wolna, więc najlepiej ją sprzedaj.

Notatka

Obecnie niejasne jest, które modele kart Savage nie mają sprzętowej obsługi YV12 i robią to programowo (co jest wolne). Jeżeli podejrzewasz o to swoją kartę, zdobądź nowsze sterowniki, lub grzecznie poproś o sterownik z obsługą MMX/3DNow! na grupie dyskusyjnej mplayer-users

2.3.1.2.1.3. Karty nVidia

nVidia nie zawsze jest dobrym wyborem dla Linuksa (wg nVidii to nieprawda)... Sterownik XFree86 o otwartych źródłach obsługuje większość tych kart, lecz w niektórych wypadkach będziesz zmuszony używać binarnych sterowników o zamkniętych źródłach (do pobrania ze strony nVidii). Jeżeli chcesz uzyskać przyspieszenie 3D to zawsze będziesz potrzebować tych sterowników.

karty Riva 128 nie obsługują XVideo nawet ze sterownikami nVidii :( Zażalenia składaj do nVidii.

Jednakże MPlayer zawiera sterownik VIDIX obsługujący większość kart nVidia. Obecnie znajduje się w stadium beta i ma pewne ograniczenia. Więcej informacji znajdziesz w sekcji nVidia.

2.3.1.2.1.4. Karty ATI

Sterowniki GATOS (których powinieneś używać, chyba że masz Rage128 lub Radeon) mają standardowo włączone VSYNC. Znaczy to, że szybkość dekodowania (!) jest zsynchronizowana z (pionową) częstotliwością odświeżania obrazu. Jeżeli odtwarzanie wydaje Ci się powolne, spróbuj w jakiś sposób wyłączyć VSYNC, lub ustaw częstotliwość odświeżania na n*(fps filmu) Hz.

Radeon VE - jeżeli potrzebujesz X, używaj XFree86 4.2.0 lub nowszego. Brak obsługi wyjścia TV. Oczywiście w MPlayerze możesz uzyskać przyśpieszane wyświetlanie, z lub bez wyjścia TV. Żadne biblioteki czy X nie są do tego potrzebne. Poczytaj sekcję o VIDIX.

2.3.1.2.1.5. Karty NeoMagic

Te karty można znaleźć w wielu laptopach. Musisz używać XFree86 4.3.0 lub nowszych, lub sterowników Stefana Seyfried'a obsługujących Xv. Po prostu wybierz ten, który pasuje do Twojej wersji XFree86.

XFree86 4.3.0 zawierają obsługę Xv, lecz Bohdan Horst wysłał małą łatkę na źródła XFree86, która przyśpiesza operacje na buforze ramki (framebuffer) nawet czterokrotnie. Ta łatka została uwzględniona w XFree86 CVS i powinna znaleźć się w następnej wersji po 4.3.0

Aby umożliwić odtwarzanie zawartości o rozmiarach DVD zmodyfikuj swój XF86Config w następujący sposób:

Section "Device"
    [...]
    Driver "neomagic"
    Option "OverlayMem" "829440"
    [...]
EndSection

2.3.1.2.1.6. Karty Trident

Jeżeli chcesz używać Xv z kartą trident (zakładając, że nie działa z 4.1.0), zainstaluj XFree 4.2.0. 4.2.0 obsługuje pełnoekranowe Xv w karcie Cyberblade XP.

Alternatywą jest sterownik VIDIX dla karty Cyberblade/i1.

2.3.1.2.1.7. Karty Kyro/PowerVR

Jeżeli chcesz używać Xv z kartą opartą na Kyro (na przykład Hercules Prophet 4000XT), powinieneś ściągnąć sterowniki ze strony PowerVR

2.3.1.2.2. DGA

WSTĘP.  Celem tego dokumentu jest wyjaśnienie w kilku słowach, czym ogólnie jest DGA i co może zrobić sterownik do MPlayera (i czego nie może).

CO TO JEST DGA.  DGA to skrót od Direct Graphics Access (Bezpośredni Dostęp do Grafiki) i jest środkiem dla programu na ominięcie X serwera i bezpośrednią modyfikację pamięci bufora ramki (framebuffer). Technicznie mówiąc, działa to w ten sposób, że pamięć bufora ramki mapowana jest na zakres pamięci Twojego procesu. Jest to dozwolone tylko i wyłącznie gdy masz prawa administratora (superuser). Możesz je uzyskać logując się jako root lub ustawiając bit SUID na pliku wykonywalnym MPlayera (nie zalecane).

Istnieją dwie wersje DGA: DGA1 używane przez XFree 3.x.x i DGA2, które pojawiło się w XFree 4.0.1.

DGA1 zapewnia jedynie bezpośredni dostęp do bufora ramki, w sposób opisany powyżej. Aby zmienić rozdzielczość sygnału video będziesz musiał polegać na rozszerzeniu XVidMode.

DGA2 łączy cechy rozszerzenia XVidMode z możliwością zmiany głębi wyświetlania, więc możesz mając uruchomiony X serwer w 32 bitowej głębi przełączać się na 15 bitów i vice versa.

Jednakże DGA ma pewne wady. Jest poniekąd zależne od układu graficznego jakiego używasz, a także od implementacji sterownika video (w X serwerze) sterującego układem. Nie działa to więc na każdym systemie...

INSTALOWANIE OBSŁUGI DGA W MPLAYERze.  Przede wszystkim upewnij się, że X ładuje rozszerzenie DGA. Spójrz na /var/log/XFree86.0.log:

(II) Loading extension XFree86-DGA
XFree86 4.0.x lub nowsze jest wysoce wskazane! Sterownik DGA MPlayera jest wykrywany automatycznie przez ./configure. Możesz także wymusić jego obsługę poprzez --enable-dga.

Jeżeli sterownik nie mógł przełączyć się na niższą rozdzielczość, poeksperymentuj z opcjami -vm (tylko w X 3.3.x), -fs, -bpp, -zoom aby znaleźć tryb wyświetlania, który odpowiada filmowi. Na razie nie ma żadnego konwertera :(

Stań się użytkownikiem root. DGA wymaga praw roota, aby móc zapisywać bezpośrednio do pamięci video. Jeżeli chcesz posługiwać się DGA jako zwykły użytkownik, zainstaluj MPlayera w trybie SUID root:

chown root /usr/local/bin/mplayer
chmod 750 /usr/local/bin/mplayer
chmod +s /usr/local/bin/mplayer
Teraz DGA działa także dla zwykłego użytkownika.

Zagrożenie Bezpieczeństwa

To jest poważne zagrożenie bezpieczeństwa! Nigdy nie rób tego na serwerze, ani na komputerze dostępnym dla innych osób, ponieważ mogą one zdobyć prawa roota poprzez SUID root MPlayer.

Teraz użyj opcji -vo dga i już! (mam nadzieję:) Powinieneś także spróbować czy działa u Ciebie opcja -vo sdl:dga! Jest wiele szybsza!

ZMIANA ROZDZIELCZOŚCI.  Sterownik DGA zezwala na zmianę rozdzielczości sygnału wyjściowego. Eliminuje to potrzebę (wolnego) programowego skalowania i równocześnie zapewnia wyświetlanie pełnoekranowe. W warunkach idealnych rozdzielczość zostałaby zmieniona na dokładnie taką samą (z zachowaniem formatu obrazu) jak dane video, ale X serwer pozwala stosować tylko tryby predefiniowane w /etc/X11/XF86Config (/etc/X11/XF86Config-4 dla XFree 4.X.X). Są one definiowane przez tak zwane "modelines" (linie trybów) i zależą od możliwości Twojego sprzętu. X serwer skanuje przy starcie ten plik konfiguracyjny i wyłącza tryby nie pasujące do Twojego sprzętu. Aby się dowiedzieć, które tryby przetrwały ten proces sprawdź: /var/log/XFree86.0.log.

Te wpisy działają z układem Riva128, przy użyciu modułu sterownika nv.o (moduł X serwera):

Section "Modes"
  Identifier "Modes[0]"
  Modeline "800x600"  40     800 840 968 1056  600 601 605 628
  Modeline "712x600"  35.0   712 740 850 900   400 410 412 425
  Modeline "640x480"  25.175 640 664 760 800   480 491 493 525
  Modeline "400x300"  20     400 416 480 528   300 301 303 314 Doublescan
  Modeline "352x288"  25.10  352 368 416 432   288 296 290 310
  Modeline "352x240"  15.750 352 368 416 432   240 244 246 262 Doublescan
  Modeline "320x240"  12.588 320 336 384 400   240 245 246 262 Doublescan
EndSection

DGA i MPLAYER.  DGA jest używane w dwóch miejscach w MPlayerze: może go używać sterownik SDL (-vo sdl:dga) oraz bezpośrednio przez sterownik DGA (-vo dga). To co zostało napisane powyżej jest prawdziwe dla obu; w następnych sekcjach wyjaśnię jak działa sterownik DGA dla MPlayera.

WŁASNOŚCI.  Sterownik DGA wywoływany jest poprzez podanie -vo dga w linii poleceń. Standardowym zachowaniem jest zmiana rozdzielczości na jak najbardziej pasującą do obrazu. Ignorowane są opcje -vm i -fs (zmiana trybu wyświetlania oraz wyświetlanie pełnoekranowe). Sterownik zawsze próbuje pokryć jak największą powierzchnię ekranu poprzez zmianę trybu wyświetlania, dzięki temu oszczędza jeden cykl procesora, który byłby wykorzystany na skalowanie obrazu. Jeżeli nie podoba Ci się dobrany tryb, możesz sam go określić, korzystając z opcji -x oraz -y. Jeżeli podasz opcję -v, sterownik DGA wyświetli między innymi listę wszystkich obsługiwanych w tej chwili trybów, dostępnych w Twoim pliku konfiguracyjnym XF86Config. Mając DGA2 możesz zmusić je także do wyświetlania obrazu w określonej głębi, używając opcji -bpp. Prawidłowymi głębiami są 15, 16, 34 i 32. Od Twojego sprzętu zależy czy są one obsługiwane natywnie czy też dokonywana jest konwersja (możliwe, że powolna).

Jeżeli jesteś takim szczęśliwcem, że masz wystarczająco dużo pamięci poza-ekranowej (offscreen memory) aby zmieścił się tam cały obraz, sterownik DGA użyje podwójnego buforowania (doublebuffering). Efektem będzie płynniejsze odtwarzanie filmu. Sterownik poinformuje Cię czy podwójne buforowanie jest włączone czy nie.

Podwójne buforowanie oznacza, że następna ramka Twojego filmu jest rysowana w pamięci poza-ekranowej w czasie gdy obecna ramka jest wyświetlana. Gdy następna ramka będzie gotowa, układ graficzny zostanie poinformowany o lokalizacji nowej ramki w pamięci i po prostu sięgnie tam po dane aby je wyświetlić. W międzyczasie poprzedni bufor w pamięci zostanie ponownie wypełniony kolejnymi danymi video.

Podwójne buforowanie może być włączane opcją -double oraz może być wyłączane opcją -nodouble. Obecnie standardowym zachowaniem jest wyłączone podwójne buforowanie. Jeśli używasz sterownika DGA wyświetlanie OSD (On Screen Display - wyświetlanie na ekranie) działa wyłącznie z włączonym podwójnym buforowaniem. Jednakże włączenie podwójnego buforowania może zaowocować dużym spadkiem szybkości (na moim K6-II+ 525 jest używane dodatkowe 20% czasu procesora!) w zależności od implementacji DGA dla Twojego sprzętu.

SPRAWA SZYBKOŚCI.  Ogólnie rzecz biorąc dostęp do bufora ramki poprzez DGA powinien być przynajmniej tak szybki jak podczas używania sterownika X11, z dodatkową korzyścią uzyskania pełnoekranowego obrazu. Procentowe wartości szybkości wyświetlane przez MPlayera należy ostrożnie interpretować. Na przykład przy korzystaniu ze sterownika X11 nie jest uwzględniany czas potrzebny dla X serwera na rysowanie. Podłącz terminal do portu szeregowego swojego komputera i uruchom top aby zobaczyć co się na prawdę dzieje w Twoim komputerze.

Generalnie przyśpieszenie przy używaniu DGA w stosunku do "normalnego" używania X11 bardzo zależy od Twojej karty graficznej i od tego jak dobrze zoptymalizowany jest moduł do X serwera.

Jeżeli masz wolny system, lepiej używaj 15 lub 16 bitowej głębi kolorów ponieważ wymaga ona tylko połowy przepustowości pamięci w porównaniu do głębi 32 bitowej.

Używanie 24 bitowej głębi jest dobrym pomysłem jeżeli Twoja karta natywnie obsługuje tylko 32 bitową głębię, ponieważ 24 bitowa głębia przesyła 25% mniej danych w porównaniu do w pełni 32 bitowego trybu.

Widziałem pewne pliki AVI odtwarzane na Pentium MMX 266. Na AMD K6-2 powinno działać od 400MHz.

ZNANE BŁĘDY.  Według niektórych deweloperów XFree DGA jest niezłą bestią. Mówią oni, że lepiej go nie używać, ponieważ jego implementacja nie zawsze jest bezbłędna dla każdego sterownika XFree.

  • Istnieje błąd związany z XFree 4.0.3 i sterownikiem nv.o objawiający się dziwnymi kolorami
  • Sterowniki ATI wymagają wielokrotnego przełączania trybu po użyciu DGA.
  • Niektóre sterowniki po prostu nie wracają do normalnej rozdzielczości(użyj Ctrl+Alt+Keypad + oraz Ctrl+Alt+Keypad - aby przełączać się ręcznie).
  • Niektóre sterowniki wyświetlają dziwne kolory.
  • Niektóre sterowniki kłamią na temat rozmiaru pamięci, którą mapują na przestrzeń adresową procesu. Poprzez to vo_dga nie będzie używać podwójnego buforowania (SIS?).
  • Niektóre sterowniki nie zwracają żadnego poprawnego trybu. W tym wypadku sterownik DGA się wywali mówiąc Ci o bezsensownym trybie 100000x100000 (lub podobnym).
  • OSD działa tylko z włączonym podwójnym buforowaniem (w przeciwnym razie migocze).
2.3.1.2.3. SDL

SDL (Simple Directmedia Layer) jest w gruncie rzeczy zunifikowanym interfejsem video/audio. Programy, które go używają wiedzą tylko o SDL, a nie o sterownikach audio lub video, których używa SDL. Na przykład port Doom'a używający SDL może działać korzystając z svgalib, aalib, X, fbdev i innych, musisz tylko określić (na przykład) sterownik video, którego chcesz użyć. Wybór następuje poprzez zmienną środowiskową SDL_VIDEODRIVER. No, teoretycznie.

W MPlayerze używaliśmy programowego skalowania sterownika SDL dla X11, dla kart/sterowników, które nie obsługują XVideo, dopóki nie zrobiliśmy własnego (szybszego, lepszego) programowego skalowania. Używaliśmy także jego wyjścia aalib, ale teraz mamy własny sterownik, który jest wygodniejszy. Jego tryb DGA był lepszy od naszego... aż do niedawna. Rozumiesz już? :)

Pomaga także z niektórymi wadliwymi sterownikami/kartami w przypadku gdy odtwarzanie kuleje (nie z powodu wolnego systemu), lub gdy dźwięk jest opóźniony.

Wyjście video SDL obsługuje wyświetlanie napisów pod filmem, na czarnym pasku (jeżeli obecny).

Istnieje wiele opcji wiersza poleceń dla SDL

-vo sdl:nazwa
określa sterownik video którego ma użyć SDL (np. aalib, dga, x11)
-ao sdl:nazwa
określa sterownik audio którego ma użyć SDL (np. dsp, esd, arts)
-noxv
wyłącza sprzętowe przyśpieszanie XVideo
-forcexv
próbuje wymusić przyśpieszanie XVideo

Tabela 2.1. Klawiszologia tylko dla SDL

KlawiszAkcja
c poruszanie się pomiędzy dostępnymi trybami pełnoekranowymi
n powraca do normalnego trybu

Znane błędy:

  • Klawisze wciśnięte pod konsolowym sterownikiem sdl:aalib są powtarzane w nieskończoność. (użyj -vo aa!). To jest błąd w SDL. Nie mam na to wpływu (testowane z SDL 1.2.1).
  • NIE UŻYWAJ SDL z GUI (Graficznym Interfejsem Użytkownika)! Nie będzie to działało tak jak powinno.
2.3.1.2.4. SVGAlib

INSTALACJA.  Będziesz musiał zainstalować pakiety svgalib i svgalib-devel, aby MPlayer zbudował swój własny sterownik SVGAlib (automatycznie wykrywane, lecz można wymusić). Nie zapomnij przerobić /etc/vga/libvga.config, tak aby svgalib współdziałało z Twoją kartą i monitorem.

Notatka

Nie używaj opcji -fs ponieważ włącza ona skalowanie programowe, które jest powolne. Jeżeli naprawdę tego potrzebujesz, używaj opcji -sws 4, która produkuje obraz złej jakości, ale jest poniekąd szybsza.

OBSŁUGA EGA (4BPP).  SVGAlib zawiera EGAlib i MPlayer może wyświetlać każdy film w 16 kolorach. Używalne jest to w następujących zestawieniach:

  • karta EGA z monitorem EGA: 320x200x4bpp, 640x200x4bpp, 640x350x4bpp
  • karta EGA z monitorem CGA: 320x200x4bpp, 640x200x4bpp

bpp (bity na piksel) musi być ustawione na 4 ręcznie: -bpp 4

Film prawdopodobnie musi być przeskalowany tak, aby pasował do trybu EGA:

-vf scale=640:350
lub
-vf scale=320:200

Aby to osiągnąć potrzebujemy sięgnąć po szybką, lecz złej jakości metodę skalowania:

-sws 4

Możliwe, że trzeba wyłączyć automatyczną korekcję proporcji obrazu:

-noaspect

Notatka

Z praktyki wiem, że najlepszą jakość obrazu na ekranach EGA można osiągnąć poprzez lekkie zmniejszenie jasności: -vf eq=-20:0. Musiałem także zmniejszyć częstotliwość próbkowania, ponieważ dźwięk 44kHz był popsuty: -srate 22050.

OSD i napisy możesz wyłączyć tylko przy pomocy filtru expand. Dokładne parametry znajdziesz na stronie man.

2.3.1.2.5. Wyjście bufora ramki (FBdev)

./configure automatycznie wykrywa, czy zbudować wyjście FBdev. Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji bufora ramki w źródłach jądra (Documentation/fb/*).

Jeżeli Twoja karta nie obsługuje standardu VBE 2.0 (starsze karty ISA/PCI, takie jak S3 Trio64), lecz VBE 1.2 (lub starsze?): cóż, pozostaje VESAfb, ale będziesz musiał załadować SciTech Display Doctor (dawniej UniVBE) przed zabootowaniem Linuksa. Użyj dyskietki startowej DOS lub czegoś innego. Nie zapomnij zarejestrować swojej kopii UniVBE ;))

Wyjście FBdev przyjmuje kilka dodatkowych parametrów:

-fb
Określa urządzanie bufora ramki, którego użyć (/dev/fb0)
-fbmode
Nazwa trybu do użycia (zgodnie z /etc/fb.modes)
-fbmodeconfig
Plik konfiguracyjny trybów (standardowo /etc/fb.modes)
-monitor-hfreq, -monitor-vfreq, -monitor-dotclock
ważne wartości, patrz example.conf

Jeżeli chcesz się przełączyć na określony tryb, użyj

mplayer -vm -fbmode nazwa_trybu nazwa_pliku

  • Samo -vm wybierze najbardziej odpowiedni tryb z /etc/fb.modes. Można użyć także wraz z opcjami -x oraz -y. Opcja -flip jest obsługiwana wyłącznie gdy format (pixel format) filmu pasuje do formatu (pixel format) obrazu. Zwróć uwagę na wartość bpp. Sterownik fbdev próbuje użyć bieżącej wartości, chyba że użyjesz opcji -bpp.

  • Opcja -zoom nie jest obsługiwana (użyj -vf scale). Nie możesz używać trybów 8bpp (lub mniej).

  • Możliwe, że chcesz wyłączyć kursor:

    echo -e '\033[?25l'
    lub
    setterm -cursor off
    oraz wygaszacz ekranu:
    setterm -blank 0
    Aby z powrotem włączyć kursor:
    echo -e '\033[?25h'
    lub
    setterm -cursor on

Notatka

Zmiana trybów FBdev nie działa z buforem ramki VESA, i nie proś o to, ponieważ nie jest to ograniczenie w MPlayerze.

2.3.1.2.6. Bufor ramki Matrox (mga_vid)

Ta sekcja traktuje o obsłudze układu BES (Back-End Scaler) na kartach Matrox G200/G400/G450/G550 przez sterowniku mga_vid w jądrze. Jest on aktywnie rozwijany przez A'rpiego i ma sprzętowy VSYNC z potrójnym buforowaniem. Działa na konsoli framebuffer oraz w X.

Ostrzeżenie

Tylko dla Linuksa! Na systemach nie-Linuksowych (testowane na FreeBSD) używaj VIDIX zamiast tego!

Instalacja

  1. Przed użyciem musisz skompilować mga_vid.o:

    cd drivers
    make

  2. Następnie stwórz urządzenie (device) /dev/mga_vid:

    mknod /dev/mga_vid c 178 0
    oraz załaduj sterownik poprzez:
    insmod mga_vid.o

  3. Powinieneś sprawdzić rozmiar wykrywanej pamięci używając polecenia dmesg. Jeżeli zwracana wartość jest zła użyj opcji: mga_ram_size (najpierw rmmod mga_vid), określ rozmiar pamięci na karcie (w MB):

    insmod mga_vid.o mga_ram_size=16

  4. Aby moduł był ładowany/usuwany automatycznie w razie potrzeby: najpierw wstaw następującą linię na końcu /etc/modules.conf:

    alias char-major-178 mga_vid
    Następnie skopiuj moduł mga_vid.o we właściwe miejsce w /lib/modules/wersja jądra/gdzieś.

    Po czym uruchom

    depmod -a

  5. Teraz musisz (ponownie) skompilować MPlayera, ./configure wykryje /dev/mga_vid i zbuduje sterownik "mga". Używanie go w MPlayerze uzyskuje się poprzez -vo mga jeżeli masz konsolę matroxfb, lub -vo xmga pod XFree86 3.x.x lub 4.x.x.

Sterownik mga_vid współpracuje z Xv.

Plik urządzenia (device file) /dev/mga_vid może być odczytywany aby uzyskać pewne informacje, na przykład poprzez

cat /dev/mga_vid
i może być modyfikowany w celu zmiany jasności:
echo "brightness=120" > /dev/mga_vid

2.3.1.2.7. Obsługa 3dfx YUV

Ten sterownik używa bufora ramki tdfx w jądrze aby odtwarzać filmy z przyśpieszeniem YUV. Będziesz potrzebował jądra z obsługą tdfxfb. Będziesz także musiał odpowiednio skompilować MPlayera.

./configure --enable-tdfxfb

2.3.1.2.8. Wyjście OpenGL

MPlayer obsługuje wyświetlanie filmów używając OpenGL, lecz jeśli Twoja platforma/sterownik obsługuje Xv, jak powinno być w przypadku PeCetów z Linuksem, używaj Xv. Wydajność OpenGL jest znacząco mniejsza. Jeżeli masz implementację X11 bez obsługi Xv, OpenGL jest poważną alternatywą.

Niestety nie wszystkie sterowniki to obsługują. Sterowniki Utah-GLX (dla XFree86 3.3.6) obsługują to w każdej karcie. Szczegóły odnośnie instalacji dostępne są na stronie http://utah-glx.sourceforge.net.

XFree86(DRI) 4.0.3 i nowsze obsługują OpenGL w kartach Matrox i Radeon, 4.2.0 i nowsze obsługują Rage128. Na http://dri.sourceforge.net znajdziesz instrukcję ściągania (download) i instalacji.

Podpowiedź od jednego z naszych użytkowników: wyjście video GL może być użyte aby uzyskać wyjście TV z vsync. Będziesz musiał ustawić zmienną środowiskową (przynajmniej dla nVidia):

export $__GL_SYNC_TO_VBLANK=1

2.3.1.2.9. AAlib - wyświetlanie w trybie tekstowym

AAlib jest biblioteką do wyświetlania grafiki w trybie tekstowym, używając potężnego silnika renderującego ASCII. Istnieje wiele programów już ją obsługujących, takich jak Doom, Quake, etc. MPlayer zawiera świetnie działający sterownik. Jeżeli ./configure wykryje zainstalowane aalib, zostanie zbudowany sterownik aalib libvo.

Możesz używać pewnych klawiszy w oknie AA aby zmienić opcje renderowania:

KlawiszAkcja
1 zmniejsz kontrast
2 zwiększ kontrast
3 zmniejsz jasność
4 zwiększ jasność
5 włącz/wyłącz szybkie renderowanie
6 ustaw tryb ditheringu (brak, error distribution, Floyd Steinberg)
7 odwróć obraz
8 przełączanie kontroli między aa i MPlayerem

Następujące opcje mogą być użyte w wierszu poleceń:

-aaosdcolor=V

zmiana koloru OSD

-aasubcolor=V

zmiana koloru napisów

gdzie V jest jednym z: 0 (normalny), 1 (ciemny), 2 (pogrubiony), 3 (pogrubiona czcionka), 4 (odwrócony), 5 (specjalny).

AAlib samo w sobie ma wiele opcji. Poniżej znajduje się kilka ważniejszych:

-aadriver
ustawia sugerowany sterownik aa (X11, curses, Linux)
-aaextended
używa wszystkich 256 znaków.
-aaeight
używa 8-bitowego ASCII
-aahelp
wyświetla wszystkie opcje aalib

Notatka

Renderowanie bardzo obciąża CPU, zwłaszcza przy użyciu AA-on-X (aalib w X), a mniej zajmuje CPU na standardowej, nie-framebuffer konsoli. Użyj SVGATextMode aby ustawić duży tryb tekstowy i baw się dobrze! (drugie złącze karty Hercules wymiata:)) (ale moim skromnym zdaniem możesz używać opcji -vf 1bpp aby dostać grafikę na hgafb:)

Użyj opcji -framedrop jeżeli Twój komputer nie jest na tyle szybki aby wyrenderować wszystkie ramki!

Odtwarzając w terminalu osiągniesz lepszą szybkość i jakość używając sterownika Linux, a nie curses (-aadriver linux). Jednakże będziesz potrzebował praw zapisu na /dev/vcsa<terminal>! Nie jest to wykrywane automatycznie przez aalib, ale vo_aa próbuje znaleźć najlepszy tryb. Spójrz na http://aa-project.sourceforge.net/tune, jest tam więcej informacji o dostrajaniu.

2.3.1.2.10. libcaca - Color ASCII Art library (bibliotek kolorowego ASCII-Art)

Bibliotekalibcaca jest bibiloteką produkującą tekst zamiast pikseli, więc może pracować na starszych kartach graficznych oraz terminalach tekstowych. Jest podobna do słunnej biblioteki AAlib. libcaca potrzebuje dop pracy terminalu, więc powinna działać na wszystkich systemach Uniksowych (włącznie z Mac OS X), używając biblioteki slang lub biblioteki ncurses, w DOSie używając biblioteki conio.h i w systemach Windowsowych używając slang lub ncurses (poprzez emulację Cygwin) bądź conio.h. Jeżeli ./configure wykryje libcaca, to zostanie abudowany sterownik caca libvo.

Różnice między AAlib są następujące:

  • 16 dostępnych kolorów na wyjściu znakowym (256 par kolorów)
  • dirthering obrazu kolorowego

Lecz libcaca ma także następujące ograniczenia:

  • brak obsługi jasności, kontrastu, gammy

Aby zmienić opcje renderowania, możesz użyć pewnych klawiszy w oknie caca:

KlawiszAkcja
d Przęłączanie metod dirtheringu libcaca.
a Przełączanie anyaliasungu (wygładzania) libcaca.
b Przełączanie tła libcaca.

libcaca będzie także szukać pewnych zmiennych środowiskowych:

CACA_DRIVER
Ustawia zwlecany sterownik caca, np. ncurses, slang, x11.
CACA_GEOMETRY (tylko X11)
Określa liczbę wierszy i kolumn, np. 128x50.
CACA_FONT (tylko X11)
Określa jakiej użyć czcionki, np. fixed, nexus.

Jeżeli Twój komputer nie jest wystarczająco szybki aby renderować wszystkie ramki, użyj opcji -framedrop.

2.3.1.2.11. VESA - wyjście na VESA BIOS

Ten sterownik został stworzony jako ogólny sterownik dla jakiejkolwiek karty, która ma BIOS zgodny z VESA VBE 2.0. Inną zaletą tego sterownika jest to, ze próbuje on wymusić włączenie wyjścia TV. VESA BIOS EXTENSION (VBE) Version 3.0, z dnia 16 września 1998 (Strona 70) mówi:

Podwójne kontrolery (Dual-Controller Designs).  VBE 3.0 obsługuje podwójne kontrolery zakładając, że zwykle obydwa kontrolery są dostarczane przez ten sam OEM, pod kontrolą pojedynczego BIOS ROM na karcie graficznej. Jest możliwe ukrycie przed aplikacją, że obecne są dwa kontrolery. Ograniczeniem tego jest brak możliwości równoczesnego używania niezależnych kontrolerów, ale umożliwia aplikacjom wypuszczonym przed VBE 3.0 na normalne działanie. Funkcja VBE 00h (zwróć informację o kontrolerze) zwraca połączone informacje o obydwóch kontrolerach, włącznie z połaćzoną listą dostępnych trybów. Gdy aplikacja wybiera tryb, włączany jest odpowiedni kontroler. Każda z pozostałych funkcji VBE operuje później na aktywnym kontrolerze.

Są więc szanse, że używając tego sterownika uzyskasz działające wyjście TV. (Zgaduję, że często wyjście TV jest samodzielnym układem (standalone head), lub przynajmniej samodzielnym wyjściem.)

ZALETY

  • Jest szansa, że będziesz mógł oglądać filmy nawet, gdy Linux nie wie jakiego sprzętu używasz.
  • Nie ma potrzeby instalowania jakichkolwiek rzeczy związanych z grafiką (takich jak X11 (aka XFree86), fbdev i tak dalej) na Twoim Linuksie. Ten sterownik można uruchamiać z trybu tekstowego.
  • Jest szansa że uzyskasz działające wyjście TV. (Jest tak przynajmniej w przypadku kart ATI).
  • Ten sterownik wywołuje procedurę obsługi przerwania 10h (int 10h handler) więc nie jest emulatorem - odwołuje się do rzeczywistych rzeczy rzeczywistego BIOSu w trybie rzeczywistym (real-mode). ( tak na prawdę to w trybie vm86, ale działa równie szybko).
  • Możesz używać VIDIX, uzyskując po przez to przyśpieszone wyświetlanie video oraz wyjście TV w tym samym czasie! (Zalecane dla kart ATI.)
  • Jeżeli masz VESA VBE 3.0+ i określiłeś gdzieś monitor-hfreq, monitor-vfreq, monitor-dotclock (w pliku konfiguracyjnym lub w wierszu poleceń) uzyskasz najwyższą możliwą częstotliwość odświeżania (Używając General Timing Formula (Ogólnej Formuły Taktowania)). Aby uzyskać tę cechę musisz określić wszystkie opcje monitora.

WADY

  • Działa tylko na systemach x86.
  • Może być używane tylko przez użytkownika root.
  • Obecnie jest dostępne tylko dla Linuksa.

WAŻNE

Nie używaj tego sterownika wraz z GCC 2.96! Nie będzie działać!

OPCJE LINII POLECEŃ DLA VESA

-vo vesa:opts
obecnie rozpoznawane: dga aby wymusić tryb dga oraz nodga aby wyłączyć tryb dga. W trybie dga możesz włączyć podwójne buforowanie poprzez opcję -double. Informacja: możesz pominąć te parametry aby włączyć automatyczne wykrywanie trybu dga.

ZNANE PROBLEMY I ICH OBEJŚCIA

  • Jeżeli zainstalowałeś czcionkę NLS (Native Language Support - Obsługa Języka Rodzimego) w swoim Linuksie i używasz sterownika VESA z trybu tekstowego to po zakończeniu MPlayera będziesz miał załadowaną czcionkę ROM zamiast narodowej. Możesz z powrotem załadować czcionkę narodową używając na przykład narzędzia setsysfont z dystrybucji Mandrake. (Podpowiedź: To samo narzędzie jest używane do lokalizacji fbdev).
  • Niektóre Linuksowe sterowniki grafiki nie aktualizują aktywnego trybu BIOS w pamięci DOS. Więc jeżeli masz taki problem - zawsze używaj trybu VESA tylko z trybu tekstowego. W przeciwnym wypadku tryb tekstowy (#03) i tak będzie włączany i będziesz musiał restartować komputer.
  • Często po zakończeniu pracy sterownika VESA dostajesz czarny ekran. Aby przywrócić ekran do stanu oryginalnego po prostu przełącz się na inną konsolę (wciskając Alt+F<x>) po czym przełącz się z powrotem na poprzednią konsolę w ten sam sposób.
  • Aby uzyskać działające wyjście TV musisz mieć podłączony odbiornik TV przed włączeniem swojego PC, ponieważ video BIOS inicjalizuje się tylko podczas procedury POST
2.3.1.2.12. X11

Unikaj jeśli to możliwe. Wyjście na X11 (używa rozszerzenia współdzielonej pamięci) nie używa żadnego przyśpieszania sprzętowego. Obsługuje (przyśpieszane przez MMX/3DNow/SSE, lecz ciągle wolne) skalowanie programowe. Użyj opcji -fs -zoom. Większość kart ma obsługę sprzętowego skalowania, warto więc użyć dla nich opcji -vo xv lub -vo xmga dla kart Matrox.

Problemem jest to, że sterowniki do większości kart nie obsługują sprzętowego przyśpieszenia na wyjściu na drugi monitor (second head)/TV. W takim przypadku widać zielone/niebieskie okno zamiast filmu. To tutaj przydaje się ten sterownik, lecz potrzebujesz potężnego CPU aby używać programowego skalowania. Nie używaj programowego wyjścia SDL + skalowania, jakość obrazu jest wiele gorsza!

Skalowanie programowe jest bardzo wolne, lepiej spróbuj zmienić tryb video. Jest to bardzo proste. Spójrz na linie trybów sekcji DGA i wstaw je do swojego XF86Config.

  • Jeżeli masz 4.x.x: użyj opcji -vm. Zmieni ona rozdzielczość na taką jaką ma twój film. Jeżeli nie:
  • W XFree86 3.x.x: musisz poruszać się po dostępnych rozdzielczościach poprzez kombinacje klawiszy Ctrl+Alt+plus oraz Ctrl+Alt+minus.

Jeżeli nie możesz znaleźć trybów, które wstawiłeś, przeszukaj komunikaty XFree86. Niektóre sterowniki nie mogą używać niskich pixelclock (częstotliwości taktowania układu RAMDAC), które są wymagane dla trybów o niskiej rozdzielczości.

2.3.1.2.13. VIDIX

WSTĘP.  VIDIX jest skrótem od VIDeo Interface for *niX (Interfejs VIDeo dla *niXów). VIDIX został stworzony jako interfejs dla szybkich sterowników przestrzeni użytkownika (user-space) zapewniających taką samą wydajność jak mga_vid dla kart Matrox. Jest także wysoce przenośny (portable).

Ten interfejs został zaprojektowany jako próba dopasowania istniejących interfejsów przyśpieszanego video (znanych jako mga_vid, rage128_vidm radeon_vid, pm3_vid) do ustalonego schematu. Zapewnia wysokopoziomowy interfejs dla układów znanych jako BES (BackEnd Scalers) lub OV (Video Overlay - maskowanie video). Nie zapewnia on niskopoziomowego interfejsu do tworów znanych jako serwery grafiki. (nie chcę współzawodniczyć z zespołem X11 w zmienianiu trybów graficznych). Innymi słowy, głównym celem tego interfejsu jest maksymalizacja szybkości odtwarzania video.

ZASTOSOWANIE

  • Możesz używać samodzielnego sterownika wyjścia video: -vo xvidix. Ten sterownik został stworzony jako front end do technologii VIDIX. Wymaga X serwera i może pracować tylko w X serwerze. Zwróć uwagę na to, że stosowany jest bezpośredni dostęp do sprzętu i omijany jest sterownik X, pixmapy przechowywane (cached) w pamięci karty mogą być uszkodzone. Możesz temu zapobiec ograniczając ilość używanej przez X pamięci poprzez opcję "VideoRam" w sekcji "device". Powinieneś ustawić to na rozmiar pamięci na karcie minus 4MB. Jeżeli masz mniej niż 8MB pamięci video (video RAM), możesz użyć zamiast tego opcji "XaaNoPixmapCache" w sekcji "screen".
  • Istnieje konsolowy sterownik VIDIX: -vo cvidix. Wymaga on dla większości kart działającego i zainicjalizowanego bufora ramki (albo po prostu zapaskudzisz sobie ekran). Otrzymasz podobny efekt jak przy -vo mga lub -vo fbdev. Jednakże karty nVidia są zdolne do wyświetlania w pełni graficznego obrazu w konsoli całkowicie tekstowej. Więcej informacji znajdziesz w sekcji nvidia_vid.
  • Możesz użyć podurządzenia (subdevice) VIDIX, które zostało dodane do rozmaitych sterowników wyjścia video, takich jak: -vo vesa:vidix (tylko Linux) oraz -vo fbdev:vidix.

W rzeczywistości nie ma znaczenia, który sterownik wyjścia video jest używany z VIDIX.

WYMAGANIA

  • Karta graficzna powinna pracować w trybie graficznym (z wyjątkiem kart nVidia z w/w sterownikiem wyjścia -vo cvidix).
  • Sterownik wyjścia video MPlayera powinien znać aktywny tryb video, a także powinien być w stanie przekazać podurządzeniu VIDIX niektóre cechy serwera.

METODY UŻYWANIA.  Gdy VIDIX używany jest jako podurządzenie (-vo vesa:vidix) konfiguracja trybu video jest dokonywana przez urządzenie wyjścia video (w skrócie vo_server). Możesz więc przekazać MPlayerowi takie same ustawienia jak dla vo_server. Dodatkowo rozumie on ustawienie -double jako globalnie widoczny parametr. (Zalecam używanie tego ustawienia z VIDIX przynajmniej dla kart ATI). Jeżeli chodzi o -vo xvidix, to obecnie rozpoznaje następujące opcje -fs -zoom -x -y -double.

Możesz także określić sterownik VIDIX jako trzeci podargument w linii poleceń:

mplayer -vo xvidix:mga_vid.so -fs -zoom -double plik.avi
lub
mplayer -vo vesa:vidix:radeon_vid.so -fs -zoom -double -bpp 32 plik.avi

Ale jest to niebezpieczne i nie powinieneś tego robić. W tym przypadku podany sterownik zostanie wymuszony i rezultat może być nieprzewidywalny (może zawiesić Twój komputer). Powinieneś to robić TYLKO gdy jesteś całkowicie pewien, że zadziała, a MPlayer nie robi tego automatycznie. Proszę powiadom o tym deweloperów. Prawidłowym sposobem jest używanie VIDIX bez żadnych argumentów, aby umożliwić automatyczne wykrywanie sterownika.

VIDIX jest nową technologią i jest bardzo możliwe, że nie będzie działał na Twoim systemie. W tym przypadku jedynym rozwiązaniem jest przeportowanie go (głównie libdha). Ale jest nadzieja, że będzie działać na tych systemach, na których działa X11.

Ponieważ VIDIX wymaga bezpośredniego dostępu do sprzętu, musisz uruchamiać MPlayera jako root lub ustawić bit SUID na binarce MPlayera (Ostrzeżenie: Jest to zagrożenie bezpieczeństwa!). Alternatywnie możesz używać specjalnego modułu jądra, takiego jak ten:

  1. Ściągnij rozwojową wersję svgalib (na przykład 1.9.17) LUB ściągnij stąd wersję stworzoną przez Alexa specjalnie do użytku z MPlayerem (nie potrzebuje ona do kompilacji źródeł svgalib)

  2. Skompiluj moduł w katalogu svgalib_helper (jeżeli ściągnąłeś źródła ze strony svgalib to można go znaleźć wewnątrz katalogu svgalib-1.9.17/kernel/) i załaduj go (insmod).

  3. Aby stworzyć odpowiednie urządzenia (devices) w katalogu /dev, wykonaj jako root

    make device
    w katalogu svgalib_helper.

  4. Przenieś katalog svgalib_helper do mplayer/main/libdha/svgalib_helper.

  5. Wymagane jeżeli ściągnąłeś źródła ze strony svgalib: usuń komentarz przed linią CFLAGS zawierający ciąg "svgalib_helper" z libdha/Makefile.

  6. Przekompiluj i zainstaluj libdha

2.3.1.2.13.1. Karty ATI

Obecnie większość kart ATI jest obsługiwana natywnie, od Mach64 do najnowszych Radeonów.

Są dwie skompilowanie binarki: radeon_vid dla Radeonów oraz rage128_vid dla kart Rage 128. Możesz wymusić jedną z nich lub pozwolić systemowi VIDIX na autodetekcję dostępnych sterowników.

2.3.1.2.13.2. Karty Matrox

Matrox G200, G400, G450 i G550 zgłoszono jako działające.

Sterownik obsługuje korektory (equalizery) video i powinien być prawie tak szybki jak Matrox framebuffer

2.3.1.2.13.3. Karty Trident

Jest dostępny sterownik dla układu Trident Cyberblade/i1, który można znaleźć na płytach głównych VIA Epia.

Sterownik ten został napisany (i jest utrzymywany) przez Alastaira M. Robinsona

2.3.1.2.13.4. Karty 3DLabs

Chociaż istnieje sterownik dla układów 3DLabs GLINT R3 oraz Permedia3, to nikt go nie testował (sprawozdania są mile widziane)

2.3.1.2.13.5. Karty nVidia

Dostępny jest stosunkowo nowy sterownik nVidia, działa na kartach Riva128, TNT i GeForce2. Doniesiono nam, że na innych też działa.

OGRANICZENIA

  • Wskazane jest używanie binarnych sterowników nVidia dla X zanim użyjesz tego sterownika VIDIX. Jest to spowodowane tym, że niektóre rejestry, które muszą być zainicjalizowane nie zostały jeszcze odkryte, więc prawdopodobnie próba z otwartym sterownikiem XFree86 nv.o także się nie powiedzie.

  • Obecnie tylko kodeki zdolne do wyjścia na przestrzeń kolorów UYVY mogą współpracować z tym sterownikiem. Niestety żaden dekoder z rodziny libavcodec się nie nadaje. Pozostają nam następujące popularne kodeki: cvid, divxds, xvid, divx4, wmv7, wmv8 i kilka innych. Zauważ, że jest to tylko chwilowa niedogodność. składnie wygląda w ten sposób:

        mplayer -vf format=uyvy -vc divxds plik_divx3.avi
      

Unikalną cechą sterownika nvidia_vid jest jego zdolność do wyświetlania obrazu na zwykłej, czysto tekstowej konsoli - bez magicznych X, bufora ramki, czy czegokolwiek. W tym celu będziemy musieli użyć wyjścia video cvidix, jak w pokazuje poniższy przykład:

    mplayer -vf format=uyvy -vc divxds -vo cvidix przykład.avi
  

Czekamy na raporty!

2.3.1.2.13.6. Karty SiS

Jest to kod wysoce eksperymentalny. (Tak jak nvidia_vid).

Przetestowano go na SiS 650/651/740 (najczęściej używane układy w SiSowskiej wersji "Shuttle XPC")

Czekamy na raporty!

2.3.1.2.14. DirectFB

"DirectFB jest biblioteką graficzną, która była tworzona z myślą o systemach typu embedded. Oferuje ona maksymalną przyśpieszaną sprzętowo wydajność przy minimalnym zużyciu i obciążeniu zasobów. " - cytat z http://www.directfb.org

Nie będę tu podawał cech DirectFB.

Chociaż MPlayer nie jest obsługiwany jako "dostawca video" dla DirectFB, ten sterownik wyjścia umożliwi odtwarzanie video poprzez DirectFB. Będzie ono - oczywiście - przyśpieszane. Na moim Matroksie G400 szybkość DirectFB była taka sama jak XVideo.

Zawsze próbuj używać najnowszej wersji DirectFB. Możesz używać opcji DirectFB w linii poleceń, używając opcji -dfbopts. Wyboru warstwy można dokonać metodą podurządzenia. Przykład: -vo directfb:2 (standardową jest warstwa -1 : autodetekcja)

2.3.1.2.15. DirectFB/Matrox (dfbmga)

Przeczytaj proszę główną sekcję DirectFB, znajdziesz tam ogólne informacje.

Ten sterownik wyjścia video włączy CRTC2 (na drugim wyjściu z karty) w kartach Matrox G400/G450/G550, wyświetlając obraz niezależnie od pierwszego wyjścia z karty.

Ville Syrjala ma na swojej stronie domowej README oraz HOWTO wyjaśniające jak uruchomić wyjście TV DirectFB w kartach Matrox.

Notatka

Pierwszą wersją DirectFB, jaką udało nam się uruchomić była 0.9.17 (wadliwa, potrzebuje łatki surfacemanager z powyższego URL). W ogóle to kod CRTC2 jest w trakcie portowania do mga_vid.

2.3.1.3. Dekodery MPEG

2.3.1.3.1. Wejście i wyjście DVB

MPlayer obsługuje karty z układem Siemens DVB, od producentów takich jak Siemens, Technotrend, Galaxis czy Hauppauge. Najnowsze sterowniki DVB są dostępne na stronie Linux TV. Jeżeli chcesz programowego transkodowania powinieneś dysponować procesorem o zegarem co najmniej 1GHz.

Configure powinien wykryć Twoją kartę DVB. Jeżeli tak się nie stało, możesz wymusić obsługę DVB poprzez:

./configure --enable-dvb

Jeżeli Twoje nagłówki 'ost' znajdują się w niestandardowym miejscu, ustaw ścieżkę poprzez

./configure --with-extraincdir=katalog ze źródłami DVB/ost/include

Po czym skompiluj i zainstaluj jak zwykle.

ZASTOSOWANIE.  Sprzętowego dekodowania (odtwarzanie standardowych plików MPEG1/2) można dokonać tą komendą:

mplayer -ao mpegpes -vo mpegpes plik.mpg|vob

Programowego dekodowania oraz transkodowania różnych formatów do MPEG1 można uzyskać używając polecenia takiego jak te:

mplayer -ao mpegpes -vo mpegpes twójplik.roz
mplayer -ao mpegpes -vo mpegpes -vf expand twójplik.roz

Zauważ, że karty DVB obsługują tylko pionową rozdzielczość równą 288 i 576 dla PAL oraz 240 i 480 dla NTSC. Musisz przeskalować obraz, dodając opcję scale=szerokość:wysokość, gdzie szerokość i wysokość są takie jak dla opcji -vf. Karty DVB akceptują różne szerokości, takie jak 720, 704, 640, 512, 480, 352 itp i dokonują sprzętowego skalowania w kierunku horyzontalnym, więc w większości przypadków nie musisz skalować horyzontalnie. Dla DivX 512x384 (format 4:3) wypróbuj:

mplayer -ao mpegpes -vo mpegpes -vf scale=512:576

Jeżeli masz film w formacie panoramicznym i nie chcesz go skalować do pełnej wysokości, możesz użyć filtru expand=szer:wys aby dodać czarne paski. Aby wyświetlić DivX 640x384, wypróbuj:

mplayer -ao mpegpes -vo mpegpes -vf expand=640:576 plik.avi

Jeżeli twój CPU jest za wolny na pełnowymiarowy DivX 720x576, spróbuj przeskalować w dół:

mplayer -ao mpegpes -vo mpegpes -vf scale=352:576 plik.avi

Jeżeli to nie poprawiło szybkości, spróbuj także pionowego skalowania w dół:

mplayer -ao mpegpes -vo mpegpes -vf scale=352:288 plik.avi

Dla OSD i napisów użyj cechy OSD filtru expand. Tak więc zamiast expand=wys:szer lub expand=wys:szer:x:y, użyj expand=wys:szer:x:y:1 (piąty parametr :1 na końcu umożliwi renderowanie (wyświetlanie) OSD). Możesz chcieć przesunąć obraz trochę w górę, aby zyskać więcej miejsca na napisy. Możesz także chcieć przesunąć napisy w górę, jeżeli znajdują się poza ekranem TV, użyj opcji -subpos <0-100> aby to dopasować (-subpos 80 jest dobrym wyborem).

Aby odtwarzać filmy inne niż 25fps na telewizorze PAL lub na wolnym CPU, dodaj opcję -framedrop.

Aby zachować proporcje plików DivX oraz otrzymać optymalne parametry skalowania (sprzętowe poziome i programowe pionowe z zachowaniem odpowiednich proporcji), użyj nowego filtru dvbscale:

dla 4:3 TV: -vf dvbscale,scale=-1:0,expand=-1:576:-1:-1:1
dla 16:9 TV: -vf dvbscale=1024,scale=-1:0,expand=-1:576:-1:-1:1

Cyfrowa telewizja (moduł wejścia DVB). Możesz użyć swojej karty DVB do oglądania cyfrowej telewizji.

Powinieneś mieć zainstalowane programy scan oraz szap/tzap/czap; wszystkie są w paczce ze sterownikami.

Sprawdź czy Twoje sterowniki działają prawidłowo używając programu takiego jak dvbstream (jest on podstawą modułu wejścia DVB).

Teraz powinieneś skompilować plik ~/.mplayer/channels.conf zgodnie ze składnią akceptowaną przez szap/tzap/czap lub kazać scan zrobić to za Ciebie.

Jeżeli masz kartę więcej niż jednego typu (np. z satelity, kablówkę, z nadajnika naziemnego), to możesz zapisać swoje pliki kanałów jako: ~/.mplayer/channels.conf.sat (satelita), ~/.mplayer/channels.conf.ter (naziemna) oraz ~/.mplayer/channels.conf.cbl (kablówka), dając w ten sposób MPlayerowi wskazówkę aby raczej użwyał tych plików zamiast ~/.mplayer/channels.conf, a Ty musisz tylko określić, której karty użyć.

Upewnij się, że w channels.conf masz tylko kanały niekodowane (Free to Air). W przeciwnym razie MPlayer będzie próbował przeskoczyć do następnego widzialnego kanału, lecz może to zająć trochę czasu jeżeli wystąpi po sobie wiele kanałów kodowanych.

Aby wyświetlić pierwszy z kanałów obecnych na Twojej liście uruchom

  mplayer dvb://

Jeżeli chcesz oglądać określony kanał, na przykład R1, uruchom

  mplayer dvb://R1

Jeżeli masz więcej niż jedną kartę, będziesz musiał określić numer karty, na której jest widoczny kanał (np. 2), kożystając z następującej składni:

   mplayer dvb://2@R1
 

Aby przełączać kanały używaj klawiszy h (następny) oraz k (poprzedni) lub skorzystaj z menu OSD (wymaga działającego podsystemu OSD).

Jeżeli Twój ~/.mplayer/menu.conf zawiera wpis <dvbsel>, taki jak ten w przykładowym pliku etc/dvb-menu.conf (którego możesz użyć do nadpisania ~/.mplayer/menu.conf), w menu głównym pokaże się podmenu, które zezwoli Ci na wybór jednego kanału z obecnych w Twoim channels.conf, możliwe, że poprzedzone menu z listą dostępnych kart, jeżeli więcej niż jedna jest używalna z MPlayerem.

Jeżeli chcesz zapisać program (audycję) na dysku użyj

  mplayer -dumpfile r1.ts -dumpstream dvb://R1

Jeżeli chcesz nagrać go w innym formacie (przekodowując go) możesz zamiast tego użyć polecenia takiego jak

  mencoder -o r1.avi -ovc xvid -xvidencopts bitrate=800 -oac mp3lame -lameopts cbr:br=128 -pp=ci dvb://R1

Na stronie man znajdziesz listę opcji, które możesz przekazać modułowi wejścia DVB.

PRZYSZŁOŚĆ.  Jeżeli masz pytania lub chcesz otrzymywać przyszłe ogłoszenia, a także wziąć udział w dyskusjach na ten temat, przyłącz się do naszej listy dyskusyjnej MPlayer-DVB. Proszę pamiętaj, że językiem listy jest angielski.

W przyszłości możesz się spodziewać zdolności wyświetlania OSD i napisów przy użyciu natywnej cechy OSD kart DVB, a także bardziej płynnego odtwarzania filmów innych niż 25fps oraz transkodowania w czasie rzeczywistym MPEG2 i MPEG4 (częściowa dekompresja)

2.3.1.3.2. DXR2

MPlayer obsługuje sprzętowo przyśpieszane odtwarzanie przy użyciu karty DXR2.

Przede wszystkim będziesz potrzebował poprawnie zainstalowanych sterowników DXR2. Sterowniki i instrukcję instalacji możesz znaleźć na stronie Centrum zasobów DXR2 (DXR2 Resource Center).

ZASTOSOWANIE

-vo dxr2

włącz wyjście TV

-vo dxr2:x11 lub -vo dxr2:xv

włącz wyjście Overlay w X11

-dxr2 <opcja1:opcja2:...>

Ta opcja używana jest do sterowania sterownikiem DXR2.

Graficzny układ maskujący (overlay chipset) używany w DXR2 jest złej jakości, ale standardowe ustawienia powinny działać u każdego. OSD może być użyte z maską (nie na TV) poprzez rysowanie go poprzez kolor kluczowy (colorkey). Ze standardowymi ustawieniami koloru kluczowego możesz uzyskać różne rezultaty, zwykle będziesz widział kolor kluczowy dookoła znaków lub inny śmieszny efekt. Jeżeli dobrze dostosujesz ustawienia koloru kluczowego powinieneś uzyskać akceptowalne wyniki.

Listę dostępnych opcji znajdziesz na stronie man.

2.3.1.3.3. DXR3/Hollywood+

MPlayer obsługuje sprzętowo przyśpieszane odtwarzanie na kartach Creative DXR3 oraz Sigma Designs Hollywood Plus. Obie te karty używają układu dekodującego em8300 firmy Sigma Designs.

Przede wszystkim będziesz potrzebował poprawnie zainstalowanych sterowników DXR3/H+ w wersji 0.12.0 lub nowszej. Sterowniki i instrukcję ich instalacji możesz znaleźć na stronie DXR3 & Hollywood Plus dla Linuksa. configure powinno wykryć Twoją kartę automatycznie, kompilacja powinna przebiec bez problemu.

ZASTOSOWANIE

-vo dxr3:prebuf:sync:norm=x:device

overlay włącza maskę zamiast wyjścia TV. Do działania wymaga poprawnie skonfigurowanych ustawień maski. Najłatwiejszym sposobem konfiguracji maski jest odpalenie autocal. Następnie uruchom MPlayera z wyjściem dxr3 oraz z wyłączoną maską; uruchom dxr3view. W dxr3view możesz dostrajać ustawienia maski i oglądać efekty na bieżąco, być może będzie to w przyszłości obsługiwane przez GUI MPlayera. Po poprawnym ustawieniu maski nie będziesz już musiał używać dxr3view. prebuf włącza buforowanie z wyprzedzeniem (prebuffering). Prebuffering jest możliwością układu em8300, która umożliwia przetrzymywanie w pamięci więcej niż jednej ramki video na raz. Oznacza to, że MPlayer, gdy uruchomiony z włączonym prebufferingiem, będzie próbował cały czas utrzymywać wypełniony bufor. Jeżeli masz wolną maszynę, MPlayer będzie używał prawie lub dokładnie 100% CPU. Jest to szczególnie powszechne przy odtwarzaniu czystych strumieni MPEG (takich jak DVD, SVCD itd.). MPlayer wypełni bufor bardzo szybko, ponieważ nie będzie musiał przekodowywać strumienia do MPEG. Z prebufferingiem odtwarzanie video jest dużo mniej wrażliwe na inne programy wykorzystujące CPU. Nie będzie gubił ramek, chyba że inne aplikacje będą wykorzystywały CPU przez dłuższy czas. Gdy uruchamiany bez prebufferingu, em839 jest o wiele bardziej wrażliwy na obciążenie CPU, włączenie opcji -framedrop jest więc wysoce wskazane aby uniknąć dalszej utraty synchronizacji. sync włączy nowy mechanizm synchronizacji (sync-engine). Jest to na razie możliwość eksperymentalna. Z włączonym sync wewnętrzny zegar em8300 będzie cały czas monitorowany. Gdy zacznie się różnić od zegara MPlayera zostanie zresetowany, czego skutkiem będzie opuszczenie przez em8300 wszystkich opóźnionych ramek. norm=x ustawi normę TV dla DXR3, bez potrzeby używania zewnętrznych narzędzi, takich jak em8300setup. Poprawnymi normami są: 5 = NTSC, 4 = PAL-60, 3 = PAL. Specjalnymi normami są 2 (automatyczne dostrojenie używające PAL/PAL-60) oraz 1 (automatyczne dostrojenie używające PAL/NTSC); decydują one, której normy użyć patrząc na ilość klatek na sekundę filmu. norm = 0 (standardowe) nie zmienia obecnej normy. device = numer urządzenia, którego użyć jeżeli masz więcej niż jedną kartę em8300. Każda z tych opcji może zostać opuszczona. :prebuf:sync spisuje się doskonale przy odtwarzaniu filmów DivX. Niektórzy miewają problemy podczas odtwarzania plików MPEG1/2 korzystając z opcji prebuf. Spróbuj najpierw bez żadnych opcji. Jeżeli będziesz miał problemy z synchronizacją lub z napisami DVD wypróbuj :sync.

-ao oss:/dev/em8300_ma-X

Ustawia wyjście audio, gdzie X jest numerem urządzenia (0 jeżeli pojedyncza karta).

-aop list=resample:fout=xxxxx

em8300 nie potrafi odgrywać dźwięku o częstotliwości próbkowania niższej niż 44100Hz. Jeżeli częstotliwość próbkowania jest niższa niż 44100Hz wybierz 44100HZ lub 48000Hz w zależności, która bardziej pasuje. Na przykład jeżeli film używa 22050Hz - wybierz 44100Hz (44100 / 2 = 22050), jeżeli używa 24000Hz - wybierz 48000Hz (48000 / 2 = 24000) i tak dalej. Nie działa to z cyfrowym wyjściem audio (-ac hwac3).

-vf lavc/fame

Aby oglądać zawartość nie-MPEG na em8300 (np. DivX lub RealVideo) będziesz musiał określić filtr video MPEG1 taki jak libavcodec (lavc) lub libfame (fame). W tej chwili lavc jest szybszy i daje lepszą jakość obrazu. Sugerowanie jest jego użycie, chyba że masz z nim problemy. Spójrz na stronę man aby uzyskać więcej informacji o -vf lavc/fame. Używanie lavc jest wysoce zalecane. Obecnie nie istnieje sposób ustawienia współczynnika fps dla em8300, co oznacza, że jest on zablokowany na 29.97fps. Z tego powodu jest bardzo wskazane abyś używał -vf lavc=quality:25. Szczególnie jeżeli używasz buforowania z wyprzedzeniem. Dlaczego 25 a nie 29.97? Cóż, przy 29.97 odtwarzanie staje się nieco skokowe. Powód tego nie jest nam znany. Jeżeli ustawisz fps pomiędzy 25 a 27 obraz stanie się stabilny. W chwili obecnej nie możemy zrobić nić poza zaakceptowaniem tego faktu.

-vf expand=-1:-1:-1:-1:1

Chociaż sterownik DXR3 może wstawić jakieś OSD w obraz MPEG1/2/4, ma ono wiele niższą jakość niż tradycyjne OSD MPlayera, ma także liczne problemy z odświeżaniem. Powyższa linia najpierw zamieni wejściowe video na MPEG4 (jest to konieczne, przepraszamy), następnie nałoży filtr expand (rozszerzenie), który nic nie rozszerzy (-1: standard) ale doda normalne OSD do obrazu (robi to ta jedynka na końcu).

-ac hwac3

em8300 obsługuje odtwarzanie AC3 audio (dźwięk przestrzenny) poprzez cyfrowe wyjście karty. Spójrz na opcję -ao oss powyżej. Musi ona być użyta aby określić wyjście DXR3 zamiast tego z karty dźwiękowej.

2.3.1.4. Inny sprzęt do wizualizacji

2.3.1.4.1. Zr

Jest to sterownik wyświetlania (-vo zr) dla wielu kart służących do przechwytywania/odtwarzania MJPEG (testowane z DC10+ i Buz, powinien także działać dla LML33 oraz DC10). Sterownik koduje ramkę na JPEG i wysyła ją do karty. Do konwersji na JPEG używany i wymagany jest libavcodec. Korzystając ze specjalnego trybu cinerama możesz oglądać filmy w formacie panoramicznym (wide screen), zakładając że masz dwa ekrany i dwie karty MJPEG. W zależności od rozdzielczości i ustawień jakości, sterownik ten może wymagać sporo mocy CPU. Pamiętaj aby użyć -framedrop jeżeli Twoja maszyna jest zbyt wolna. Info: Mój AMD K6-2 350MHz jest (z -framedrop) całkiem wystarczający do oglądania materiałów o rozmiarach VCD, oraz przeskalowanych w dół filmów.

sterownik ten "rozmawia" ze sterownikiem jądra dostępnym na http://mjpeg.sourceforge.net, więc najpierw musisz go uruchomić. Obecność karty MJPEG jest wykrywana automatycznie przez skrypt configure. Jeżeli autodetekcja zawiedzie, wymuś wykrywanie używając

./configure --enable-zr

Wyjście można kontrolować licznymi opcjami. Obszerny opis opcji można znaleźć na stronie man, krótki poprzez wywołanie

mplayer -zrhelp

Rzeczy takie jak skalowanie i OSD (wyświetlanie na ekranie) nie są obsługiwane przez ten sterownik, ale można je uzyskać poprzez filtry video. Załóżmy, że masz film w rozdzielczości 512x272 i chciałbyś go wyświetlić na pełnym ekranie, używając swojego DC10+. Istnieją trzy główne możliwości - możesz przeskalować film do szerokości 768, 384 lub 192. Ze względu na wydajność i jakość wybrałbym przeskalowanie filmu do 384x204 używając szybkiego programowego skalowania w trybie bilinear. Polecenie wygląda w ten sposób:

mplayer -vo zr -sws 0 -vf scale=384:204 film.avi

Kadrowania można dokonać filtrem crop albo tym sterownikiem. załóżmy, że Twój film jest zbyt szeroki aby go wyświetlić na Twoim Buz i chcesz użyć -zrcrop, aby uczynić film mniej szerokim. Powinieneś użyć takiego polecenia:

mplayer -vo zr -zrcrop 720x320+80+0 benhur.avi

jeżeli chcesz użyć filtru crop to wykonaj:

mplayer -vo zr -vf crop=720:320:80:0 benhur.avi

Dodatkowe wystąpienia -zrcrop wywołują tryb cinerama. Możesz na przykład rozdzielić obraz na kilka TV lub projektorów, uzyskując w ten sposób większy ekran. Powiedzmy, że masz dwa projektory, lewy podłączony do karty Buz na /dev/video1 a prawy do DC10+ na /dev/video0. Film jest w rozdzielczości 704x288. Załóżmy także, że chcesz żeby obraz z prawego projektora był czarno-biały oraz, że ramki jpeg wyświetlane z lewego projektora były jakości 10. Aby uzyskać taki efekt powinieneś wydać takie polecenie:

mplayer -vo zr -zrdev /dev/video0 -zrcrop 352x288+352+0 -zrxdoff 0 -zrbw \
          -zrcrop 352x288+0+0 -zrdev /dev/video1 -zrquality 10 \
	  film.avi

Jak pewnie zauważyłeś opcje przed drugim -zrcrop odnoszą się tylko do DC10+ a opcje po drogim -zrcrop odnoszą się do Buz. Ilość kart uczestniczących w cinerama ograniczona jest do czterech, więc możesz zbudować ekran (ścianę video:) 2x2.

Na koniec - ważna uwaga: Nie włączaj ani wyłączaj XawTV na urządzeniu odtwarzającym - zawiesisz swój komputer. W porządku jest NAJPIERW włączyć XawTV, NASTĘPNIE włączyć MPlayera, poczekać aż MPlayer zakończy działanie i POTEM wyłączyć XawTV.

2.3.1.4.2. Blinkenlights

Ten sterownik zdolny jest do odtwarzanie używając protokołu UDP Blinkenlights (mrugające światła - przyp. tłum.). Jeżeli nie wiesz czym jest Blinkenlights lub jego następca - Arcade, dowiedz się. Pomimo, że prawdopodobnie jest to najmniej używane wyjście video, z pewnością jest najfajniejszym jakie MPlayer ma do zaoferowania. Po prostu pooglądaj kilka dokumentacyjnych filmów Blinkenlights. Na filmie Arcade możesz zobaczyć sterownik wyjściowy Blinkenlights w akcji w 00:07:50.

2.3.1.5. Obsługa wyjścia TV

2.3.1.5.1. Karty Matrox G400

Pod Linuksem istnieją dwa sposoby uruchomienia wyjścia TV na karcie Matrox G400:

WAŻNE

instrukcje dla Matrox G450/G550 znajdują się w następnej sekcji!

XFree86

Używając sterownika oraz modułu HAL, dostępnego na stronie Matroksa. Będziesz miał X na TV.

Ten sposób nie umożliwia Ci przyśpieszanego odtwarzania jak pod Windowsami! Drugie wyjście ma tylko bufor ramki YUV, BES (Back End Scaler, układ skalujący YUV na kartach G200/G400/G450/G550) tam nie działa. Windowsowy sterownik jakoś to obchodzi, prawdopodobnie używając silnika (engine) 3D do powiększania, a bufora ramki YUV do wyświetlania obrazu. Jeżeli na prawdę musisz używać X, użyj opcji -vo x11 -fs -zoom. Ostrzegam, że będzie to WOLNE i będzie miało włączone zabezpieczenie przed kopiowaniem Macrovision (Macrovision copy protection). (możesz "obejść" Macrovision używając tego skryptu perla).

Bufor ramki (framebuffer)

Używając modułów matroxfb w jądrach 2.4. 2.2 nie obsługują wyjścia TV, więc są do tego celu bezużyteczne. Musisz włączyć WSZYSTKIE specyficzne dla matroxfb podczas kompilacji (poza MultiHead) i skompilować je w moduły! Będziesz także potrzebował włączonego I2C.

  1. Wejdź do TVout i wpisz ./compile.sh. Zainstaluj TVout/matroxset/matroxset w jakimś katalogu znajdującym się w zmiennej PATH.

  2. Jeżeli nie masz zainstalowanego fbset, umieść TVout/fbset/fbset gdzieś w swojej zmiennej PATH.

  3. Jeżeli nie masz zainstalowanego con2fb, umieść TVout/con2fb/con2fbgdzieś w swojej zmiennej PATH.

  4. Następnie wejdź do katalogu TVout/ w źródłach MPlayera i uruchom ./modules jako root. Twoja konsola tekstowa wejdzie w tryb framebuffer (nie ma odwrotu!).

  5. Następnie, WYEDYTUJ i uruchom skrypt ./matroxtv. Ukaże Ci się bardzo proste menu. Naciśnij 2 i Enter. Teraz powinieneś mieć ten sam obraz na monitorze i TV. Jeżeli na obrazie TV (standardowo PAL) są jakieś paski, znaczy to, że skrypt nie był w stanie poprawnie ustawić rozdzielczości (standardowo na 640x512). Wypróbuj inne rozdzielczości z menu i/lub poeksperymentuj z fbset.

  6. Tiaa. Następnym zadaniem będzie sprawienie aby kursor na tty1 (lub innym) zniknął oraz aby wyłączyć wygaszanie ekranu. Wykonaj następujące polecenia:

    echo -e '\033[?25l'
    setterm -blank 0
    lub
    setterm -cursor off
    setterm -blank 0
    Możliwe, że chcesz umieścić to w skrypcie, a także wyczyścić ekran. Aby z powrotem włączyć kursor:
    echo -e '\033[?25h'
    lub
    setterm -cursor on

  7. Tiaa git. Rozpocznij odtwarzanie filmu przez:

    mplayer -vo mga -fs -screenw 640 -screenh 512 nazwa_pliku
    (Jeżeli używasz X, przełącz się teraz na matroxfb używając np. Ctrl+Alt+F1.) Zmień 640 oraz 512 jeżeli chcesz ustawić inną rozdzielczość...

  8. Ciesz się ultra-szybkim ultra-bajernym wyjściem TV Matroksa (lepsze niż Xv)!

Konstruowanie kabla TV-out do Matroksów.  Nikt nie bierze na siebie ŻADNEJ odpowiedzialności za zniszczenia spowodowane tą dokumentacją.

Kabel dla G400.  W złączu CRTC2 na czwartej nóżce (pin) jest sygnał composite video. Ziemia (uziemienie) jest na szóstej, siódmej i ósmej nóżce. (info dostarczone przez Balįzs Rįcz)

Kabel dla G450.  W złączu CTRC2 na pierwszej nóżce jest sygnał composite video. Ziemia jest na piątej, szóstej, siódmej i pietnastej (5, 6, 7, 15) nóżce. (info dostarczone przez Balįzs Kerekes)

2.3.1.5.2. Karty Matrox G450/G550

Obsługa wyjścia TV dla tych kart została przedstawione dopiero niedawno i nie należy jeszcze do głównego drzewa jądra. . Z tego co wiem obecnie moduł mga_vid nie może być użyty ponieważ sterownik G450/G550 pracuje tylko w jednej konfiguracji: pierwszy układ CRTC (z wieloma możliwościami) na pierwszym ekranie (monitor) i drugi CRTC (bez BES - po objaśnienia do BES sięgnij do sekcji wyżej) na TV. W chwili obecnej możesz więc używać tylko sterownika wyjścia fbdev MPlayera.

Obecnie pierwszy CRTC nie może być przekierowany na drugie wyjście. Autor sterownika jądra matroxfb - Petr Vandrovec - być może zrobi obsługę tego poprzez wyświetlanie wyjścia z pierwszego CRTC na obydwa złącza jednocześnie, jak to jest w tej chwili zalecane dla G400 (-> sekcja wyżej).

Potrzebną łatkę na jądro i dokładne HOWTO można ściągnąć z http://www.bglug.ca/matrox_tvout/

2.3.1.5.3. karty ATI

WSTĘP.  Obecnie ATI nie chce wspierać pod Linuksem żadnego z układów TV-out, z powodu ich licencjonowanej technologii Macrovision.

STATUS KART ATI Z TV-OUT POD LINUKSEM

  • ATI Mach64: obsługiwane przez GATOS.
  • ASIC Radeon VIVO: obsługiwane przez gatos.
  • Radeon oraz Rage128: obsługiwane przez MPlayera! Sprawdź sekcje sterownik VESA oraz VIDIX.
  • Rage Mobility P/M, Radeon, Rage 128, Mobility M3/M4: obsługiwane przez atitvout.

Na innych kartach używaj sterownika VESA, bez VIDIX. Potrzebny jest jednak potężny CPU.

Jedyna rzecz, którą musisz zrobić to: Mieć podłączony odbiornik TV przez zabootowaniem swojego PC, ponieważ video BIOS inicjalizuje się tylko podczas procedury POST.

2.3.1.5.4. Voodoo 3

Sprawdź ten URL.

2.3.1.5.5. nVidia

Najpierw MUSISZ ściągnąć sterowniki o zamkniętych źródłach z http://nvidia.com. Nie będę tutaj opisywał procesu instalacji i konfiguracji ponieważ nie jest to celem tej dokumentacji.

Jeżeli XFree86, XVideo i przyśpieszanie 3D już działa prawidłowo, przerób sekcję Device swojej karty w pliku XF86Config zgodnie z poniższym wzorcem (dostosuj do swojej karty/TV):

Section "Device"
        Identifier      "GeForce"
        VendorName      "ASUS"
        BoardName       "nVidia GeForce2/MX 400"
        Driver          "nvidia"
        #Option         "NvAGP" "1"
        Option          "NoLogo"
        Option          "CursorShadow"  "on"

        Option          "TwinView"
        Option          "TwinViewOrientation" "Clone"
        Option          "MetaModes" "1024x768,640x480"
        Option          "ConnectedMonitor" "CRT, TV"
        Option          "TVStandard" "PAL-B"
        Option          "TVOutFormat" "Composite"

EndSection

Oczywiście najważniejsza jest część TwinView.

2.3.1.5.6. Neomagic

Przetestowane na Toshiba Tecra 8000. Jego układ wyjścia TV jest żałosnym złomem. Unikaj tego jeżeli tylko możesz.

Musisz używać -vo vesa. Testowany układ był zdolny do wyświetlania obrazu tylko w formacie (proporcjach) 1.333333, wiec musisz używać opcji -x, -y i/lub filtrów -vf scale,crop,expand jeżeli sprzęt nie pozwoli Ci włączyć wyjścia TV. Maksymalną rozdzielczością było 720*576 przy 16bpp.

Znane problemy: tylko VESA, ograniczenie do 1.33333, obraz nie zawsze jest wyśrodkowany, co 10 minut film zmienia się na 4bpp i tak zostaje. Częste twarde zwisy, problemy z wyświetlaczem LCD.

2.3.2. Urządzenia wyjściowe audio

2.3.2.1. Synchronizacja Audio/Video

Interfejs audio MPlayera nazywa się libao2. Obecnie zawiera on następujące sterowniki:

SterownikKomentarz
oss sterownik OSS (ioctl, sprzętowa obsługa AC3)
sdl sterownik SDL (obsługuje takie demony dźwięku jak: ESD i ARTS)
nas sterownik NAS (Network Audio System)
alsa5 rdzenny sterownik ALSA 0.5
alsa9 rdzenny sterownik ALSA 0.9 (sprzętowa obsługa AC3)
sun rdzenny sterownik dźwięku SUN (/dev/audio) dla użytkowników BSD i Solarisa 8
macosx rdzenny sterownik MacOSX
win32 rdzenny sterownik Win32
arts rdzenny sterownik ARTS (głównie dla użytkowników KDE)
esd rdzenny sterownik ESD (głównie dla użytkowników GNOMEa)
jack sterownik JACK (Jack Audio Connection Kit)

Sterowniki kart dźwiękowych przeznaczone dla Linuksa mają problemy związane z kompatybilnością. Dzieje się tak, ponieważ MPlayer korzysta z wbudowanych właściwości poprawnie napisanych sterowników dźwięku, które prawidłowo obsługują synchronizację audio/video. Niestety, niektórzy autorzy sterowników nie uwzględniają tej cechy, ponieważ nie jest ona potrzebna do odtwarzania efektów dźwiękowych i plików MP3.

Inne odtwarzacze, takie jak: aviplay czy xine prawdopodobnie działają od razu z tymi sterownikami, ponieważ używają "prostych" metod synchronizacji korzystających z wewnętrznego zegara. Testy pokazały, że ich metody nie są tak wydajne jak MPlayera.

Używanie MPlayera z poprawnie napisanym sterownikiem dźwięku, nigdy nie zaowocuje desynchronizacją A/V z powodu dźwięku, chyba że odtwarzany plik został utworzony w niewłaściwy sposób lub jest popsuty (na stronie man znajdziesz możliwe rozwiązania tego problemu).

Jeśli masz kiepski sterownik dźwięku, spróbuj użyć opcji -autosync. Powinna ona rozwiązać Twój problem. Dokładniejsze informacje znajdziesz na stronie man.

Kilka uwag:

  • Jeśli posiadasz sterownik OSS, spróbuj najpierw opcji -ao oss (domyślna). Jeżeli zauważysz niestabilne działanie systemu, jego ciągłe zawieszanie się lub inne dziwne zachowanie, wypróbuj -ao sdl (UWAGA: potrzebujesz zainstalowanych bibliotek i plików nagłówkowych SDL). Sterownik SDL pomaga w wielu wypadkach, a dodatkowo obsługuje ESD (GNOME) i ARTS (KDE).

  • Jeżeli posiadasz sterowniki ALSA w wersji 0.5, prawie zawsze konieczne będzie użycie -ao alsa5, ponieważ ich kod emulacji OSS jest wadliwy i spowoduje błąd MPlayera wyświetlając komunikat o treści podobnej do tej:

        DEMUXER: Za dużo (945 w 8390980 bajtach) pakietów video w buforze!
        (DEMUXER: Too many (945 in 8390980 bytes) video packets in the buffer!)

  • Na Solarisie konieczne jest użycie sterownika SUN przy pomocy opcji -ao sun, w przeciwnym wypadku nie będzie działać ani audio, ani video.

  • Jeśli dźwięk przerywany jest krótkimi trzaskami podczas odtwarzania z CD-ROMu, włącz odmaskowywanie przerwań, wpisując np. hdparm -u1 /dev/cdrom (man hdparm). Jest to bardzo przydatne i opisane bardziej szczegółowo w sekcji dotyczącej CD-ROMu.

2.3.2.2. Doświadczenia związane z użytkowaniem kart dźwiękowych i zalecenia

Przy stosowaniu Linuksa, zalecamy jądro z serii 2.4.x. Jądro w wersji 2.2 nie było testowane.

Sterowniki kart dźwiękowych w Linuksie są dostarczane głównie przez wolną wersję OSS. Sterowniki te zostały zastąpione w wersji rozwojowej jądra 2.5 przez system ALSA (Advanced Linux Sound Architecture). Jeżeli Twoja dystrybucja nie używa jeszcze ALSA, możesz chcieć ją wypróbować, jeżeli będziesz miał jakieś kłopoty z dźwiękiem. Sterowniki ALSA generalnie przewyższają OSS pod względem zgodności, wydajności i możliwości, Jednak niektóre karty są obsługiwane wyłącznie przez komercyjną wersję OSS z witryny 4Front Technologies. Obsługuje ona również kilka innych systemów poza Linuksem.

KARTA DŹWIĘKOWASTEROWNIKMaks. częstotliwość (kHz)Maks. liczba kanałówMaks. liczba aplikacji [a]
OSS/FreeALSAOSS/Proinne
Zintegrowane karty VIA (686/A/B, 8233, 8235)via82cxxx_audiosnd-via82xx  4-48 kHz lub wyłącznie 48 kHz, w zależności od układu  
Aureal Vortex 2brakbrakOKSterowniki do Aureala dla Linuksa bufor zwiększony do 32k484.15+
SB Live!Wyjście analogowe-OK, S/PDIF nie działaOba działająOba działająSterowniki OSS Creative'a (obsługa S/PDIF)1924.0/5.132
SB 128 PCI (es1371)OK?  48stereo2
SB AWE 64max 44kHzźle brzmi na 48kHz  48  
GUS PnPbrakOKOK 48  
Gravis UltraSound ACE       
Gravis UltraSound MAXOKOK (?)  48  
ESS 688OKOK (?)  48  
Karty C-Media (CMI8338/8738)OKOK S/PDIF jest obsługiwane przez ALSA 0.9.x? 44stereo1
Karty Yamaha (*ymf*)złe (?) (może -ao sdl)Działa poprawnie tylko z ALSA 0.5 z włączoną emulacją OSS i-ao sdl (!) (?)     
Karty z układem envy24 (np. Terratec EWS88MT)??OK ?  
PC Speaker lub DACOKbrak Sterowniki do PC speakera dla Linuksa (OSS)Sterownik emuluje 44.1, może więcej.mono1

[a] [a] liczba aplikacji, które mogą jednocześnie używać urządzenia.

Pomoc przy tworzeniu tego dokumentu jest mile widziana. Powiedz jak MPlayer i Twoja karta dźwiękowa (karty dźwiękowe) współpracują razem.

2.3.2.3. Filtry audio

Stare wtyczki audio zostały wyparte przez nową warstwę filtrów dźwiękowych. Można ich używać do zmiany właściwości danych audio zanim dźwięk dotrze do karty. Ich uruchamianie i wyłączanie odbywa się przeważnie automatycznie, można to jednak zmienić. Filtry włączane są wtedy, gdy cechy dźwięku różnią się od tych wymaganych przez urządzenie audio, w przeciwnym wypadku procedura ta jest pomijana. Opcja -af filter1,filter2,... używana jest do nadpisania automatycznych ustawień lub do zastosowania dodatkowych. Kolejność stosowania filtrów uzależniona jest od kolejności w ciągu oddzielonych od siebie przecinkami wartości.

Przykład:

mplayer -af resample,pan film.avi
uruchomi dźwięk poprzez filtr zmieniający częstotliwość próbkowania (resample filter) a następnie poprzez filtr pan. Zauważ, że lista nie może zawierać żadnych spacji, inaczej zostanie błędnie zinterpretowana przez program.

Filtry często posiadają opcje zmieniające ich zachowanie. Są one dokładniej opisane w sekcji poniżej. Jeżeli pominie się parametry, to filtr uruchomi się z ustawieniami domyślnymi. Poniżej przedstawiony jest przykład, jak używać filtrów wraz z ich opcjami:

mplayer -af resample=11025,pan=1:0.5:0.5 -channels 1 -srate 11025 film.avi
ustawi częstotliwość wyjściową filtru zmieniającego próbkowanie (resample filter) na 11025Hz i zmiksuje dźwięk do jednego kanału używając filtru pan.

Ogólną kontrolę nad warstwą filtrów daje opcja -af-adv. Zawiera ona dwie dodatkowe opcje:

force jest polem bitowym, które określa jak filtry są stosowane i jakiej optymalizacji prędkości/dokładności używają:

0

Użyj automatycznego stosowania filtrów i optymalizuj względem szybkości procesora.

1

Użyj automatycznego stosowania filtrów i optymalizuj tak, aby osiągnąć największą prędkość. Uwaga: Niektóre możliwości filtrów audio mogą nie zadziałać i jakość dźwięku spadnie.

2

Użyj automatycznego stosowania filtrów i optymalizuj pod kątem jak największej jakości.

3

Nie używaj automatycznego stosowania filtrów i nie optymalizuj. Uwaga: Jeśli używasz tego ustawienia, możliwe jest wystąpienie błędów podczas działania MPlayera i jego zakończenie.

4

Użyj automatycznego stosowania filtrów (tak jak dla 0), jednak użyj obliczeń zmiennoprzecinkowych, jeśli to możliwe.

5

Użyj automatycznego stosowania filtrów (tak jak dla 1), jednak użyj obliczeń zmiennoprzecinkowych, jeśli to możliwe.

6

Użyj automatycznego stosowania filtrów (tak jak dla 2), jednak użyj obliczeń zmiennoprzecinkowych, jeśli to możliwe.

7

Użyj automatycznego stosowania filtrów (tak jak dla 3), jednak użyj obliczeń zmiennoprzecinkowych, jeśli to możliwe.

list jest aliasem dla opcji -af.

Na zachowanie warstwy filtrów wpływają również niżej podane, standardowe opcje:

-v

Zwiększa poziom "gadatliwości" i sprawia, że większość filtrów drukuje dodatkowe komunikaty.

-channels

Ustawia liczbę kanałów wyjściowych, których ma używać Twoja karta. Ma ona również wpływ na liczbę kanałów, które są dekodowane z nośnika danych. Jeśli zawiera on mniej kanałów, filtr kanałów (channels filter) zostanie automatycznie użyty (zobacz poniżej). Przekierowywanie kanałów będzie ustawione domyślnie.

-srate

Ustawia częstotliwość próbkowania, której ma używać Twoja karta (oczywiście karty mają swoje ograniczenia). Jeżeli poziom próbkowania Twojej karty różni się od tego stosowanego w nośniku, zostanie włączony filtr zmieniający próbkowanie (resample filter, zobacz poniżej), aby zniwelować różnice.

-format

Ustawia format próbki pomiędzy filtrem audio a kartą dźwiękową. Jeżeli żądany format próbki dla karty jest inny niż format zawierający się w nośniku, zostanie zastosowany filtr formatu (format filter, zobacz poniżej), aby zniwelować różnice.

2.3.2.3.1. Zmniejszenie/Zwiększenie częstotliwości próbkowania (Up/Downsampling)

MPlayer w pełni obsługuje zmniejszanie/zwiększanie częstotliwości (up/downsampling) poprzez filtr zmieniający częstotliwość próbkowania - resample filter. Może on być użyty, jeżeli masz stałą częstotliwość na karcie, albo jeżeli nie jest ona w stanie obsłużyć więcej niż 44.1kHz. Filtr jest automatycznie uruchamiany, jeżeli jest to konieczne, ale może również zostać włączony z poziomu linii poleceń. Ma on trzy opcje:

srate <8000-192000>

jest to liczba całkowita, używana do określenia wyjściowej częstotliwości próbkowania w Hz. Przyjmuje wartości z zakresu od 8kHz do 192kHz. Jeżeli częstotliwość wejściowa i wyjściowa są takie same albo jeżeli ten parametr jest pominięty, filtr jest wyłączany. Wysoka częstotliwość przeważnie zwiększa jakość dźwięku, szczególnie jeżeli filtr jest użyty wraz z innymi.

sloppy

jest dodatkowym parametrem binarnym, który pozwala na małą różnicę między częstotliwością wyjściową a tą podaną przez srate. Opcja ta może zostać użyta jeżeli początek odtwarzania jest bardzo wolny. Jest standardowo uruchomiony.

type <0-2>

jest dodatkową liczbą całkowitą z przedziału od 0 do 2, która wybiera metodę zmiany częstotliwości próbkowania. Tutaj 0 przedstawia interpolację liniową (linear interpolation), 1 reprezentuje metodę wielofazowego przetwarzania banku filtrów (poly-phase filter-bank processing) przy użyciu obliczeń całkowitoliczbowych, 2 do zmiany częstotliwości za pomocą wielofazowego przetwarzania banku filtrów (poly-phase filter-bank processing) i obliczeń zmiennoprzecinkowych. Interpolacja liniowa (linear interpolation) jest wyjątkowo szybka, jednak pogarsza jakość dźwięku szczególnie przy zwiększaniu częstotliwości (upsampling). Najlepszą jakość daje 2, ale metoda ta wymaga największej mocy obliczeniowej.

Przykład:

mplayer -af resample=44100:0:0
ustawi częstotliwość wyjściową filtru zmieniającego częstotliwość próbkowania (resample filter) na 44100Hz używając przy tym dokładnego skalowania częstotliwości wyjściowej oraz interpolacji liniowej (linear interpolation).

2.3.2.3.2. Zmiana liczby kanałów

Filtr kanałów (channels filter) można użyć w celu dodania lub usunięcia kanałów, można go także użyć do kopiowania lub przekierowywania kanałów. Jest on automatycznie włączony, jeżeli wyjście warstwy audio filtrów różni się od wejściowego lub jeśli zażądano jego uruchomienia. Filtr wyłącza się sam, jeżeli nie jest używany. Liczba parametrów jest dynamiczna:

nch <1-6>

jest to liczba całkowita z zakresu od 1 do 6, która ustawia liczbę kanałów wyjściowych. Ta opcja jest wymagana. Nie podanie jej spowoduje błąd uruchamiania (runtime error) programu.

nr <1-6>

jest to liczba całkowita z zakresu od 1 do 6, która używana jest do określenia liczby dróg przekierowania. Parametr ten jest opcjonalny. Jeżeli jest pominięty, stosowane jest domyślne przekierowanie.

od1:do1:od2:do2:od3:do3...

to pary liczb pomiędzy 0 a 5, które określają gdzie poszczególne kanały mają być przekierowywane.

Jeżeli podana jest tylko opcja nch, filtr używa domyślnego przekierowywanie, które działa następująco: Jeśli liczba kanałów wyjściowych jest większa niż wejściowych, tworzone są puste kanały (w przypadku miksowania z mono do stereo, kanał mono jest powtarzany w obu kanałach wyjściowych). Jeżeli liczba kanałów wyjściowych jest mniejsza niż wejściowych, nadmiarowe kanały są usuwane.

Przykład 1:

mplayer -af channels=4:4:0:1:1:0:2:2:3:3 film.avi
zmieni liczbę kanałów na 4 i ustawi 4 drogi przekierowywania, które zamieniają kanał 1 z 0, a 2 i 3 pozostawiają bez zmian. Zauważ, że jeżeli odtwarzany był nośnik zawierające 2 kanały, to kanały 2 i 3 będą puste, ale 0 i 1 nadal będą zamienione.

Przykład 2:

mplayer -af channels=6:4:0:0:0:1:0:2:0:3 film.avi
zmieni liczbę kanałów na 6 i ustawi 4 drogi przekierowywania, które skopiują kanał 0 do 0 i 3. Kanały 4 i 5 będą puste.

2.3.2.3.3. Konwerter formatu próbek (sample format converter)

Filtr formatu (format filter) przekształca jedne formaty próbek w inne. Jest uruchamiany automatycznie, jeśli tylko jest wymagany przez kartę lub inny filtr dźwiękowy.

bps <numer>

może mieć wartość 1, 2 lub 4, określa liczbę bajtów przypadającą na próbkę. Parametr ten jest wymagany. Nie podanie go spowoduje błąd uruchamiania (runtime error).

f <format>

jest ciągiem znaków określającym format próbki. Ciąg jest kombinacją: alaw, mulaw lub imaadpcm, float lub int, unsigned lub signed, le lub be (little lub big endian). Opcja ta jest wymagana. Jej nie podanie, spowoduje błąd podczas uruchamiania (runtime error).

Przykład:

mplayer -af format=4:float film.avi
ustawi format wyjściowy na 4 bajty danych zmiennoprzecinkowych przypadających na próbkę.

2.3.2.3.4. Opóźnienie (delay)

Filtr opóźniający (delay filter) opóźnia dźwięk zmierzający do głośników, tak żeby strumienie dźwiękowe z różnych kanałów dotarły do nich jednocześnie. Jest to użyteczne, jeżeli masz więcej niż 2 głośniki. Filtr ma kilka opcji:

d1:d2:d3...

są liczbami rzeczywistymi określającymi opóźnienie w milisekundach, które powinno być zastosowane do każdego kanału. Minimalna wartość to 0ms a maksymalna to 1000ms.

Aby obliczyć opóźnienie dla poszczególnych kanałów, wykonaj następuje czynności:

  1. Oblicz odległość od głośników do pozycji słuchacza (w metrach), to da Ci wartości od s1 do s5 (dla systemu 5.1). Nie ma sensu brać pod uwagę subwoofera (i tak nie usłyszysz różnicy).

  2. Odejmij odległość od s1 do s5 od odległości maksymalnej tzn. s[i] = max(s) - s[i]; i = 1...5

  3. Oblicz opóźnienia w następujący sposób d[i] = 1000*s[i]/342; i = 1...5

Przykład:

mplayer -af delay=10.5:10.5:0:0:7:0 film.avi
opóźni lewy i prawy przedni głośnik o 10.5ms, dwa tylne i subwoofer o 0ms a centralny o 7ms.

2.3.2.3.5. Programowa regulacja głośności (software volume control)

Programowa regulacja głośności (software volume control) jest obsługiwana poprzez filtr głośności (volume filter). Używaj go ostrożnie, gdyż może obniżyć stosunek sygnału do szumu. W większości wypadków najlepszym rozwiązaniem jest ustawienie miksera PCM na maksymalną wartość, wyłączenie filtru i regulacja głośności poziomem głośności ogólnej miksera. Jeżeli Twoja karta ma cyfrowy mikser PCM zamiast analogowego i zauważysz przekłamania, użyj miksera MASTER. Jeżeli do komputera podłączony jest zewnętrzny wzmacniacz (co zazwyczaj ma miejsce), poziom hałasu może zostać zredukowany poprzez dostrojenie głównego poziomu głośności (master level) i pokrętła głośności, dopóki syczenie w tle nie ustanie. Filtr ma dwie opcje:

v <-200 - +60>

jest liczbą rzeczywistą pomiędzy -200 a +60, która przedstawia poziom głośności w dB. Domyślny poziom to 0dB.

c

jest binarną wartością która włącza lub wyłącza miękkie obcinanie (soft-clipping). Miękkie obcinanie (soft-clipping) może sprawić, że dźwięk będzie łagodniejszy, jeżeli wysokie poziomy dźwięku są użyte. Uaktywnij tę opcję, jeżeli moc głośników jest zbyt niska. Zwróć uwagę, że ta metoda powoduje przekłamania i powinna być używana tylko w ostateczności.

Przykład:

mplayer -af volume=10.1:0 film.avi
wzmocni dźwięk o 10.1dB i zastosuje metodę twardego obcinania (hard-clip), jeżeli poziom dźwięku jest za wysoki.

Ten filtr ma drugą właściwość: Mierzy ogólny, maksymalny poziom dźwięku i wypisuje go po zakończeniu MPlayera. Oszacowana głośność może być użyta do ustawienia poziomu dźwięku w MEncoderze tak, żeby maksymalny zasięg dynamiczny był możliwy do osiągnięcia.

2.3.2.3.6. Korektor (equalizer)

Filtr korektora (equalizer filter) to 10 oktawowy korektor graficzny zaimplementowany przy pomocy 10 filtrów pasmowych IIR. Oznacza to, że działa bez względu na format odtwarzanego dźwięku. Środkowe częstotliwości dla tych 10 pasm to:

Numer pasmaCzęstotliwość środkowa
031.25 Hz
162.50 Hz
2125.0 Hz
3250.0 Hz
4500.0 Hz
51.000 kHz
62.000 kHz
74.000 kHz
88.000 kHz
916.00 kHz

Jeżeli częstotliwość próbkowania odtwarzanego dźwięku jest niższa niż środkowa częstotliwość dla odpowiedniego pasma, to jest ono wyłączane. Znanym błędem jest to, że właściwości dla najwyższego pasma nie są całkowicie symetryczne, jeżeli częstotliwość próbki jest zbliżona do częstotliwości środkowej danego pasma. Można obejść ten problem zwiększając jej częstotliwość (up-sampling), zanim ta dotrze do filtru korektora (equalizer filter).

Filtr ma 10 parametrów:

g1:g2:g3...g10

są liczbami rzeczywistymi z przedziału od -12 do +12, określającymi przyrost dB dla każdego pasma częstotliwości.

Przykład:

mplayer -af equalizer=11:11:10:5:0:-12:0:5:12:12 film.avi
wzmocni dźwięk w wyższych i niższych zakresach częstotliwości, wyciszając go prawie całkowicie około 1kHz.

2.3.2.3.7. Filtr pan (panning filter)

Użyj filtru pan (pan filter), żeby dowolnie miksować kanały. Najprościej tłumacząc jest to połączenie programowej regulacji głośności (software volume control) i filtru kanałów (channels filter). Istnieją dla niego 2 podstawowe zastosowania:

  1. Miksowanie wielu kanałów w mniejszą liczbę, na przykład stereo do mono.

  2. Zmienianie "szerokości" centralnego głośnika w systemie przestrzennym.

Filtr jest trudny w użyciu i będzie wymagał zastosowania żmudnej metody prób i błędów, zanim zostanie osiągnięty oczekiwany rezultat. Liczba parametrów filtru zależy od liczby kanałów:

nch <1-6>

jest liczbą całkowitą z przedziału od 1 do 6 i jest używana w celu określenia liczby kanałów wyjściowych. Opcja ta jest wymagana. Nie podanie jej spowoduje błąd uruchamiania (runtime error).

l00:l01:l02:..l10:l11:l12:...ln0:ln1:ln2:...

są liczbami rzeczywistymi z przedziału od 0 do 1. l[i][j] ustala ile procent kanału wejściowego j ma być zmiksowanych do kanału wyjściowego i.

Przykład 1:

mplayer -af pan=1:0.5:0.5 -channels 1 film.avi
zmiksuje kanały ze stereo do mono.

Przykład 2:

mplayer -af pan=3:1:0:1:0.5:0.5 -channels 3 film.avi
da 3 kanał wyjściowy, zostawiając 0 i 1 nietknięte i miksując kanały 0 i 1 do 2 kanału wyjściowego (który może być na przykład wysłany do subwoofera).

2.3.2.3.8. Subwoofer

Filtr subwoofera (sub filter) dodaje kanał subwoofera do strumienia audio. Dane audio użyte do stworzenia tego kanału są średnią dźwięku w 0 i 1 kanale. Dźwięk wynikowy zostanie poddany działaniu dolnoprzepustowego filtru Butterwortha czwartego rzędu (4th order Butterworth filter) z domyślną częstotliwością graniczną na poziomie 60Hz i dodany do oddzielnego kanału w strumieniu audio. Uwaga: Wyłącz ten filtr, jeżeli odtwarzasz DVD z dźwiękiem w systemie Dolby Digital 5.1, w przeciwnym wypadku, jego działanie zakłóci dźwięk subwoofera. Filtr ma 2 parametry:

fc <20-300>

jest opcjonalną liczbą rzeczywistą, używaną do określenia wartości częstotliwości granicznej w Hz. Prawidłowy zakres wynosi od 20Hz do 300Hz. Dla uzyskania najlepszego rezultatu, spróbuj ustawić ją na jak najniższą. Wzbogaci to doświadczenia płynące z używania dźwięku stereo i w systemie przestrzennym. Domyślną wartością jest 60Hz.

ch <0-5>

jest opcjonalną liczbą całkowitą pomiędzy 0 a 5, która określa numer kanału, do którego ma zostać wysłany dźwięk subwoofera. Domyślnym jest 5. Zauważ, że liczbą kanałów zwiększy się do ch, jeżeli zajdzie taka potrzeba.

Przykład:

mplayer -af sub=100:4 -channels 5 film.avi
doda kanał subwoofera z częstotliwością graniczną równą 100Hz do 4 kanału wyjściowego.

2.3.2.3.9. Dekoder dźwięku przestrzennego (Surround-sound decoder)

Macierzowo zakodowany dźwięk przestrzenny, może być zdekodowany filtrem przestrzennym (surround filter). Dolby Surround jest przykładem formatu zakodowanego macierzowo. Wiele plików zawierających 2 kanały audio, w rzeczywistości zawiera dźwięk przestrzenny zakodowany w tym systemie. Aby użyć tego filtru potrzebujesz karty z obsługą przynajmniej 4 kanałów. Filtr posiada jedną opcję:

d <0-1000>

jest opcjonalną liczbą rzeczywistą pomiędzy 0 a 1000, używaną do ustawienia opóźnienia w ms dla tylnych głośników. Opóźnienie powinno być ustawione w następujący sposób: jeśli d1 to odległość od pozycji słuchacza do przednich głośników a d2 to odległość od tylnych głośników, to opóźnienie d powinno być ustawione na 15ms, jeżeli d1 <= d2 i 15 + 5*(d1-d2) jeżeli d1 > d2. Domyślna wartość dla d to 20ms.

Przykład:

mplayer -af surround=15 -channels 4 film.avi
doda dźwięk przestrzenny dekodując dźwięk dla tylnych głośników z opóźnieniem 15ms.

2.3.2.3.10. Audio Exporter

Ten filtr audio eksportuje nadchodzący sygnał do innych procesów, używając mapowania pamięci (mmap()). Zmapowane obszary zawierają nagłówek:

int nch                      /*ilość kanałów*/
int size		     /*rozmiar bufora*/
unsigned long long counter   /*Używany do zachowania synchronizacji, 
                               aktualizowany za każdym razem kiedy
                               eksportowane są nowe dane.*/
Reszta to 16-bitowe dane (bez przeplotu).

mmapped_file

Plik, do którego chcesz eksportować. Domyślnie jest to ~/.mplayer/mplayer-af_export.

nsamples

Ilość próbek przypadających na kanał. Domyślnie jest to 512.

Przykład:

mplayer -af export=/tmp/mplayer-af_export:1024 film.avi
wyeksportuje 1024 próbek na kanał do /tmp/mplayer-af_export.

2.3.2.4. Wtyczki Audio (odradzane)

Notatka

Wtyczki audio zostały zastąpione przez filtry audio i wkrótce zostaną usunięte.

MPlayer ma obsługę wtyczek audio. Mogą one być użyte do zmiany właściwości danych audio, zanim dźwięk dotrze do karty. Włącza je się poprzez opcję -aop, która przyjmuje argumenty w postaci list=wtyczka1,wtyczka2,.... Argument list jest wymagany i określa, które wtyczki powinny zostać użyte i w jakiej kolejności. Przykład:

mplayer film.avi -aop list=resample,format
przepuści dźwięk przez wtyczkę zmieniającą częstotliwość próbkowania (resampling plugin) a następnie wtyczkę formatu (format plugin).

Wtyczki również posiadają parametry, które zmieniają ich zachowanie. Opisane są one dokładniej w sekcji poniżej. Wtyczka uruchomi się z domyślnymi wartościami, jeżeli pominiemy jej opcje. Poniżej podany jest przykład użycia wtyczek i ich specyficznych ustawień:

mplayer film.avi -aop list=resample,format:fout=44100:format=0x8
ustawi częstotliwość wyjściową dla wtyczki zmieniającej częstotliwość próbkowania (resample plugin) na 44100 Hz i format wyjściowy wtyczki formatu (format plugin) na AFMT_U8.

Obecnie wtyczki audio nie mogą zostać użyte w MEncoderze.

2.3.2.4.1. Zwiększanie/Zmniejszanie częstotliwości próbkowania (up/downsampling)

MPlayer w pełni obsługuje zmniejszanie/zwiększanie częstotliwości próbkowania (up/downsampling) dźwięku. Wtyczka ta może być użyta, jeżeli masz kartę ze stałą częstotliwością lub posiadasz kartę, która nie jest w stanie obsłużyć więcej niż 44.1 kHz. Ograniczenia Twojego sprzętu nie są automatycznie wykrywane, więc musisz wyraźnie podać częstotliwość. Wtyczka ma jeden przełącznik: fout, który używany jest do ustawiania żądanej częstotliwości wyjściowej. Domyślną wartością jest 48 kHz i podawana jest w Hz.

Sposób użycia:

mplayer film.avi -aop list=resample:fout=freq
gdzie freq jest częstotliwością w Hz, jak 44100.

Notatka

Częstotliwość wyjściową nie powinna być wyższa niż wartość domyślna. Spowoduje to odtwarzanie strumieni audio i video w zwolnionym tempie oraz zakłócenia dźwięku.

2.3.2.4.2. Dekodowanie dźwięku przestrzennego

MPlayer posiada wtyczkę, która umożliwia dekodowanie macierzowo zakodowanego dźwięku przestrzennego. Dolby Surround jest przykładem takiego formatu. Wiele plików zawierających 2 kanały audio w rzeczywistości zawiera dźwięk przestrzenny zakodowany macierzowo. Aby skorzystać z tej właściwości potrzebujesz karty z obsługą przynajmniej 4 kanałów.

Sposób użycia:

mplayer film.avi -aop list=surround

2.3.2.4.3. Konwerter formatu próbek (sample format converter)

Jeżeli Twój sterownik do karty dźwiękowej nie obsługuje 16-bitowego typu danych ze znakiem, wtyczka ta może być użyta do jego zmiany na format zrozumiały dla karty. Posiada jeden parametr - format, który może być ustawiony na jedną z wartości umieszczonych w libao2/afmt.h. Wtyczka ta jest raczej rzadko potrzebna i jest przeznaczona dla zaawansowanych użytkowników. Mniej na uwadze, że zmienia ona tylko format próbki a nie jej częstotliwość czy ilość kanałów.

Sposób użycia:

mplayer film.avi -aop list=format:format=outfmt
gdzie outfmt to wymagany format próbki.

2.3.2.4.4. Opóźnianie

Wtyczka opóźnia dźwięk i jest przykładem tego, jak tworzyć nowe wtyczki. Nie ma dla niej żadnego sensownego zastosowania z punktu widzenia użytkownika i wspomniałem tylko o niej ze względu na kompletność tej dokumentacji. Nie używaj tej wtyczki, chyba że jesteś deweloperem.

2.3.2.4.5. Programowa regulacja głośnością (software volume control)

Wtyczka jest programowym odpowiednikiem regulacji głośnością i może być używana na maszynach z uszkodzonym urządzeniem miksującym. Może być również przydatna, jeżeli ktoś chce zmienić poziom wyjściowy głośności w MPlayerze bez zmiany ustawień PCM w mikserze. Ma jeden parametr - volume, który służy do ustawienia początkowej głośności. Może przyjmować wartości pomiędzy 0 a 255. Wartością domyślna jest 101, co odpowiada wzmocnieniu równemu 0dB. Używaj tej wtyczki ostrożnie, gdyż możesz obniżyć stosunek sygnału do szumu. W większości wypadków najlepszym rozwiązaniem jest ustawienie miksera PCM na maksymalną wartość i, zamiast wtyczką, regulować głośność przy pomocy głośników. Jeżeli do komputera podłączony jest zewnętrzny wzmacniacz (a zazwyczaj jest), poziom hałasu może zostać zredukowany poprzez dostrojenie głównego poziomu głośności (master level) i pokrętła głośności, dopóki syczenie w tle nie ustanie.

Sposób użycia:

mplayer film.avi -aop list=volume:volume=0-255

Wtyczka ma również kompresor lub zdolność do miękkiego obcinania (soft-clipping). Kompresja może być użyta, jeżeli dynamika dźwięku jest bardzo wysoka lub jeżeli moc głośników jest zbyt niska. Bądź ostrożny, ponieważ ta funkcja powoduje zakłócenia dźwięku i powinna być użyta w ostateczności.

Sposób użycia:

mplayer film.avi -aop list=volume:softclip

2.3.2.4.6. Extrastereo

Wtyczka (liniowo) zwiększa różnicę pomiędzy lewym a prawym kanałem (jak wtyczka extrastereo w XMMS), co dodaje efekt "na żywo" do odtwarzanego dźwięku.

Sposób użycia:

mplayer film.avi -aop list=extrastereo
mplayer film.avi -aop list=extrastereo:mul=3.45
Współczynnikiem (mul) jest liczba rzeczywista, której wartość domyślna to 2.5. Jeżeli ustawisz go na 0.0, otrzymasz dźwięk mono (średnia obu kanałów). Jeśli na 1.0, nic się nie zmieni, a jeśli na -1.0, lewy i prawy kanał zostaną zamienione.

2.3.2.4.7. Normalizator głośności (volume normalizer)

Wtyczka ustawia maksymalny poziom dźwięku, bez powodowania zakłóceń.

Sposób użycia:

mplayer film.avi -aop list=volnorm